HOMOFOBIA – Page 4 – Euskal Herriko Gay-Les Askapen Mugimendua

Nafarroako Parlamentuak babesa eman dio Chrysallisen kanpainari

16 January, 2017/in Askatasun sexuala, Berria, BERRIA, Euskal Herria, Familia, HOMOFOBIA, Intersexualitatea, Nafarroa, Transexualitatea /by Editorea

Transexualen eskubideak babestu eta aitortu ditu adierazpen instituzional batean, batik bat, adingabe transexualenak.

Chrysallis elkartearen kartela. / Chrysallis elkartea (@ChrysallisEH)

Geroa Bai, EH Bildu, Ahal Dugu eta Ezkerrak aurkeztutako adierazpen instituzionala aho batez onartu du Nafarroako Parlamentuak transexualen eskubideen alde. Hiru puntu zituen eskaerak. Lehenengoan, batik bat, adingabe transexualen eskubideak babestu dituzte, eta bigarrengoan babesa adierazi diote Chrysallis elkarteak haur transexualen errealitatea ezagutarazteko egin duen kanpainari. Azken puntuan konpromisoa adierazi du parlamentuak sexu eta genero aniztasuna errespetatua izan dadin. Bigarren puntuan PP abstenitu egin da.

Chrysallisek hainbat kartel jarri ditu azken egunetan Hego Euskal Herriko hiriburuetan, Badira zakila duten neskak eta bulba duten mutilak leloarekin. Gaur amaitu da kanpaina, hain zuzen.

Euskal jatorria duen pertsona anonimo batek emandako dirua baliatu du Chrysallisek horretarako. Kanpainak oihartzun handia izan du bai kalean baita sare sozialetan ere. Joan den astean hainbat eraso izan ziren kartel horien kontra Iruñean eta Gasteizen. Hasiera batean, Facebookek ere zentsuratu egin zuen kartela. Gero, ordea, gaztelerazko bertsioa baimendu zuen, baina ez euskarazkoa.

Gaztelerazko kartela bai, baina euskarazkoa ez dio baimendu orain Facebookek Chrysallisi

12 January, 2017/in Berria, BERRIA, Erlijioa, Euskal Herria, Familia, HOMOFOBIA, Politika, Transexualitatea /by Editorea

Bulba duen mutil bat eta zakila duen neska bat ageri diren irudia duen gaztelerazko kartela kenarazi ziotenik 48 ordu pasatu direnean, hura berriz erabiltzeko baimena eman dio sare sozialak haur transexualen elkarteari. Eta, handik gutxira, euskarazko kartela kenarazi dio.

Zentsuratu zieten irudia. / @ChrysallisEH

Chrysallis elkartea pozik dago aste honetan abiatu duten kanpaina izaten ari den emaitzarekin. Horregatik, eskerrak eman dizkie zentsuraren aurka elkartasuna agertu dieten guztiei, uste baitute haiei esker berreskuratu dutela kartela erabiltzeko baimena. Facebookek “akatsa” izan dela-eta berriz erabiltzeko baimena eman die. Baina, hori egin eta denbora gutxira, euskarazko kartela zentsuratu die.

Zentsurak zentsura, elkarteak eman dituen datuen arabera Facebooken 120.000 erabiltzailerengana iritsi zen kartela, eta Twitterren gehien aipatutako hamarren artean egon da Hego Euskal Herrian.

Kanpainak haur transexualen egoera ikusaraztea du helburu, ikusmenak ulermena ekarriko duelakoan, hala, adingabe horiei bizi osorako iraun dezaketen traumak eragozteko. Badira zakila duten neskak eta bulba duten mutilak leloarekin abiatu du kanpaina Chrysallis Euskal Herria elkarteak, haur transexualen errealitatea ezagutarazteko asmoz. Besteak beste, afixak jarri dituzte Bilbo, Donostia, Gasteiz eta Iruñeko autobus markesetan, eta han egongo dira hilaren 16ra arte.

Diru laguntza anonimoa

Halako kanpaina batek kostu ekonomiko handia du, eta Chrysallis elkarteak 28.000 euroko laguntza jaso du. New Yorken bizi den euskal jatorriko bat da laguntza eman diena, baina ez dute besterik esan eman duenari buruz. Izan ere, dirua ematearen baldintza zen bere nortasuna ezkutuan mantentzea.

España indemniza solo a 116 gais condenados en el franquismo

3 January, 2017/in Berria, Deia, HOMOFOBIA, Homosexualitatea, Politika /by Editorea

El Gobierno aclara que se han ‘limpiado’ los antecedentes en el Registro Central de Penados

el-colectivo-lgtbi-se-manifesto-en-el-dia-del-orgullo-gay

El colectivo LGTBI se manifestó en el Día del Orgullo Gay

MADRID – El Gobierno español ha indemnizado a 116 homosexuales condenados en el franquismo por su orientación sexual, a los que ha repartido un total de 624.000 euros, lo que supone una media de algo más de 5.300 euros. Son los datos que figuran en una respuesta parlamentaria del Ejecutivo al diputado socialista Antonio Hurtado, quien se ha interesado por conocer el número de personas que fueron condenadas por las leyes franquistas por su orientación sexual, por las que aún viven, por si se ha eliminado de sus historial esas sentencias y por las medidas adoptadas para resarcirles.

En su respuesta, el Gobierno de Mariano Rajoy recoge los datos del Ministerio de Hacienda, competente para la concesión de esas indemnizaciones, y cifra en 116 las personas que las han recibido desde 2009 en virtud de lo que estableció la ley de Presupuestos Generales del Estado para ese año y que fijaba hasta el 31 de diciembre de 2013 el plazo para solicitarlas. Según ha señalado Hurtado, se trata de “una mínima parte” de los miles de personas que fueron perseguidas por el franquismo por su homosexualidad.

El parlamentario socialista por Córdoba atribuyó ayer esa baja cifra de indemnizados a la “escasa” información que se ha ofrecido a los posibles afectados y a la nula “publicidad” de la normativa, así como a la “poco significativa cuantía” de la indemnización. Hurtado calificó de “escasa y frágil” la memoria histórica en España respecto a los perseguidos y condenados por su orientación sexual. Y en este sentido el socialista citó a Alemania como espejo el que mirarse ya que es un país que ha indemnizado a muchos más homosexuales condenados durante el nazismo. Al menos, a 5.000. Y es que Alemania, resaltó Hurtado, puede servir de ejemplo también por su iniciativa de establecer una indemnización colectiva para reparar el daño moral causado y para que ese dinero se destine a la educación en el respeto a la diversidad sexual.

Se calcula que durante el Tercer Reich, los nazis asesinaron el antiguo campo de exterminio de Auschwitz-Birkenauentre entre 1940 y 1945 a más de un millón de personas, la mayoría de ellas judíos, además de gitanos, homosexuales, católicos y presos soviéticos y polacos. Más de dos millones de personas visitaron el año pasado Auschwitz-Birkenau. Ayer, el director del memorial del holocausto, Priotr Cywinski, destacó que “en el mundo de hoy, desgarrado por los conflictos, el aumento de la sensación de inseguridad y el auge de los populismos, es más necesario que nunca recordar los capítulos más oscuros del pasado y las advertencias que contienen ejemplos de ese pasado oscuro como el campo de concentración de Aushcwitz”.

Por otro lado, el Gobierno español deja claro en su respuesta parlamentaria que en el Registro Central de Penados del Estado no consta actualmente referencia alguna a condenas que se hubieran dictado en su día por la realización de prácticas homosexuales. – Efe

“Begira zer gertatu zaizun zuri, imajinatu futbolariok armairutik aterako bagina!”

7 November, 2016/in ARGIA, Euskal Herria, HOMOFOBIA, Homosexualitatea /by Editorea

“Normala da futbol jokalariak armairutik ez ateratzea. Begira zer gertatu zaizun zuri, imajinatu guri zer gertatuko litzaigukeen!”. Andrés Iniesta Bartzelonako kapitainaren hitzak dira, homosexuala dela publikoki adierazi eta eraso homofoboak jasan dituen Jesús Tomillero arbitro andaluziarrari esanak. Adierazpenek piztu duten eztabaidatik harago, Espainiako Liga jokatzen hasi zenetik izandako 15.000 futbolarietatik nolatan ez da gayrik agertu? Edota zergatik ez zen azkenean argitara atera euren sexu-joera publiko egiteko prest zeuden Lehen Mailako sei jokalariei (tartean Realeko eta Athleticeko hainbati) buruzko artikulua? Gako batzuk, segidan.

iniesta

Iniestaren hitzek hainbat internauten haserrea eragin dute: aitzakiak jarri ordez, eliteko jokalari homosexualek publikoki aurpegia ematea garrantzitsua litzatekeela uste dute, normalizazioaren mesedetan, eta ume askorentzako erreferentzia direlako. Beste batzuen iritziz, ordea, intimitatearen esparruari dagokion gaia da eta jokalariek ez dute zertan horren berri eman.

Kontuak kontu, gizonen futbolean ikusezina da homosexualitatea. Arbitro andaluziarrak berak esan zuen, armairutik irten zenean: “Gay asko dago ezkutuan Espainiako futbolean, baita Lehenengo eta Bigarren mailetan ere. Diskriminatuak izateko beldur dira eta ulertu dezaket. Baina nik jada ez dut beldurrik”. Handik bi hilabetera, arbitro izateari utzi behar izan zion, publikoaren eraso homofoboengatik eta ez duelako Andaluziako eta Espainiako federazioengandik inolako babesik sentitzen.

Gaia jorratzen duen erreportaje interesgarri honetan, hiru gako nagusi aipatzen dituzte: kluben eta futbol munduko erakundeen presioa, ikusle askoren jarrera intolerantea, eta futbolarien bizitza pribatua espektakulu bilakatzen duten hedabideak.

Kluben presioa, edo nola gelditu zuten argitalpen deserosoa

Klub eta erakundeek egiten duten presioaren erakusle, 2008an Zero aldizkarian homosexualak zirela agertzeko prest zeuden Lehen Mailako sei jokalarien kasua. Azkenean bertan behera geratu zen artikulua, klubetatik bai aldizkariak bai jokalariek eurek jaso zituzten presioengatik. “Futbolariek gogo handia zuten egiteko, baina kluba da agintzen duena, zelaira ateratzen edo bazter batean uzten dituena”, dio aldizkariko kazetariak. “Futbola oso mundu kontserbadorea da eta gayrik ez balego bezala jokatzen dute. Beldur handia dute, interes ekonomiko handiak daude tartean”.

Harmailetan, zirko erromatar inpunea

Partidua ikustera joaten diren zaleen artean irainik errepikatuenak homofoboak izatea (“marikoia!” da kuttunenetakoa) ez da kasualitatea. Ikusleek edozer esan arren duten inpunitatea salatzen dute erreportajean, eta gehitzen dutenez, irain arrazistekin egiten hasiak diren bezala eraso homofoboak zigortzen ez dituzten bitartean, gayak bistaratzeko oztopo handia izaten jarraituko du horrek. Beste herrialde batzuetan ohituta omen daude harmailetan ortzadarraren bandera ikustera, ez ordea Espainiako Ligan.

Hedabideen fribolitatea

Azkenik, hainbat hedabideren jokabidea kritikatzen du erreportajeak: futbolarien bizitza intimoa dutelako jomuga eta inongo errespetu eta duintasunik gabe sexu-joerari buruzko zurrumurruak zabalduz kaltea besterik ez dutelako egiten.

XABI SANCHEZ GORONAETA. SEXUA ERDIGUNEAN JARRITA “Sexuan arreta jartzea gorputzera itzultzea da”

16 October, 2016/in ARGIA, Askatasun sexuala, Elkarrizketa, Euskal Herria, HOMOFOBIA, Homosexualitatea, Nafarroa, Politika /by Editorea

ruñeak badu LGTBQI politikak garatu ahal izateko bulegoa. Kattalingorriko kideak gogor ibili dira lanean azken hilabete hauetan, ikasturte berriarekin batera bulegoko baliabide guztiak martxan jarri ahal izateko. Ekimena ez dator komunitate zehatz bati zerbitzu asistentziala ematera bakarrik, gizarte osoari egin nahi dio ekarpena: erreferentzia sexologiko berri bat izan nahi du pertsona guztientzat.

XABI SANCHEZ GORONAETA. SEXUA ERDIGUNEAN JARRITA

Sexua ala generoa, non jarri arreta?
Argi dago eraldaketa sozialean urratsak emateko bietan lan egin behar dela. Halere, uste dut azken urteetan denbora gehiago eskaini diogula generoaren auziari sexuari baino. Hamaika teoria garatu dugu horren inguruan eta asko aldendu gara sexutik. Generoa sexu soziala da, gertatzen dena da genero izena eman diogula, baina funtsean sexutik eratortzen da. Nire ustez, sexutik aldentzean “gorputzak” eskaintzen duen osotasunetik urruntzen gara, baita norbanakoen artean ematen den elkartzetik (enkontrutik) ere.

Sexutik aldentzean, zer ahazten dugu?
Norbanakoak elkartzean ematen diren aukerak, berezitasunak eta aldagaiak. Sortzen ditugun harremanetan, arreta jartzen dugunean, konturatzen gara generoaren eta botere harremanen inguruko teorizazio guztiak ez direla nahikoa enkontrua bera ulertzeko. Sexua bizitzea pertsonen arteko erlazio moduak zentrora ekartzea da: azken batean, hainbeste teoriaren artean, nola demontre egiten dugu zuk eta biok elkarren arteko harremana gauzatzeko? Badakigu subordinazio egoerak bizi gaituela, baina ez dakigu nola harremana egin elkarrekin.

Gure inguruan, zein da esparru honetan ikusten duzun beharrik handiena?
Euskal Herria oso herri bizia eta bitxia izan da beti. Dena dela, edozein herrialdetan dagoen bezainbesteko aniztasuna dago hemen, ez gara bereziki ezberdinak zentzu horretan. Alabaina, egia da Euskal Herrian korronte politiko handien eragina nabarmena izan dela; esate baterako, feminismoak potentzial izugarria dauka. Baina berriz ere diot, buruan eta teorizazioan gehiegi aritu gara eta gorputzaren ingurukoak ahaztu ditugu gehiegitan. Sinistuta nago gorputzaren inguruko ezagutzak eta jabetzeak potentzial politiko handia izan dezakeela, eta gurean horretaz jabetzea askapen prozesuetarako erabakigarria izan daitekeela.

LGTBQI kolektiboak eta feminismoak bat egiten duten une hori; zein da?
Nire ustetan gehiago elkartu beharko lirateke; iturburu errepresibo berbera konpartitzen dute, heteropatriarkatua, hain zuzen. Halere, oso bilakaera ezberdina izan dute. Emakumeen borroka batetik, homosexualitatearena bestetik eta transexualitatearena azkenik. Ordena honetan garatu dira aldarrikapenak, neurri batean itxarote-zerrendak eta hierarkiak izan badirelako.

Eskua emanda aritu beharko lirateke, beraz?
Jakina. Eta ez dut kritika modura esaten, azken batean, jendea gauzen alde mobilizatzen denean mugitzen dira gauzak, eta emakumeen aldeko borrokak jende asko mugiarazi du. Halere emakume/gizon kategoriak aldarrikatzea politikoki baliagarria izan badaiteke ere, nire ustez intersekzionalitateaz hitz egiten hasi behar gara. Aliantza horrek, beraz, horretan egin dezake indarra: nola egin dezakegun denborarekin binarismoa gainditzeko eta bestelako identitateak aldarrikatzeko.

LGTBQI, gero eta gehiago luzatzen den terminoa…
Ulergarria da guztiz. Pentsa, pertsonen baitan ordena guztietako maskulinoek eta femeninoek bat egiten dute: sozialek, kulturalek, endokrinoek, biologikoek… Horiek guztiek norbanako intersexualak garela adierazten digute, eta horrek ez du zerikusirik genitalitatearekin. Zentzu horretan, LGTBQI mugimendua kluster bat da. Akronimo horrek identitateaz eta orientazioaz hitz egiten digu: denborarekin adieraziz joan gara zer ari garen aldarrikatzen, eta aniztasun horri guztiari buruz hitz egiten dugu norbera nahi duen lekuan koka dadin.

Zein izan da Iruñean ireki berri duzuen bulegoaren ibilbidea?
Oso luzea izan da. Duela hamasei urte hasi ginen honen aldeko lanean Iruñean. Dena hasi zen EHGAMen geundenean LGTB zerbitzu baten beharraren inguruko eztabaida egin ondoren, Gomik eta biok Amsterdamera egin genuen bidaia batekin. Bagenekien han mugimendu asko ematen ari zirela. Egin kontu, udal igerilekuak igandeetan homosexualentzat irekitzen zituzten, elkargune bat izan zezaten, eta horrekin guztiz liluratu ginen. Handik etorri eta Kattalingorri bulegoa ireki genuen Iruñeko alde zaharrean. Hamasei urte pasatu dira eta oraingo honetan bulegoa martxan jartzeko lagundu diguten arte ez dugu izan inolako babes instituzionalik.

Honetan guztian, instituzioek zertan lagundu dezakete?
Bada, hasteko, publikoa dena esanahi berriz betetzen. Alor publikoa jendearen alorra da, ez gehiago eta ez gutxiago ere. Zentzu horretan udal baliabideak, hau da, jendearen baliabideak, LGTBQI komunitatearen esku uztea publikotasunari beste dimentsio bat gehitzea da. Pertsona horiek guztiak instituzioen zerbitzurik eta arretarik gabe egon dira, eta hori ez da zuzena. Edozein kasutan, ez da zerbitzu asistentzial bat bakarrik izango, gizarte osoari begirako kanpainak egin nahi ditugu. Erreferentzia sexologiko berria izan nahi dugu Iruñeko herritarrentzat.

Identitatea eta orientazioa

“Askotan gertatzen da identitatea eta orientazioa nahasten direla. Nire baitan elementu maskulinoak eta femeninoak aurkitzen ditut, ordena guztietako maskulino eta femeninoak, kontua da horiek nola bizi ditudan. Emakume femeninoa izateak –nolabait esatearren– ez zaitu heterosexual bihurtzen ezinbestean, eta alderantziz, gizon oso maskulinoak ezagutu ditut orientazio homosexuala dutenak”.

Irungo taberna batean gertatzen ari diren jazarpen homofoboak salatu dituzte

14 October, 2016/in Berria, Euskal Herria, GARA, Gay, Gipuzkoa, HOMOFOBIA, Homosexualitatea /by Editorea

Eskina Mosku tabernako jabeak zein langileek irainak eta mehatxuak jasaten dituzte egunero. Salaketak jarri dituzte, baina egoera ez da aldatu. Gehituk «urgentziazko neurriak» eskatu ditu hauek babesteko.

2014-05-17, Donostia. Homofobiaren kontrako elkarretaratzea. Irudian, homofobiarekin lotutako egunkarietako artikuluak zintzilikatuta. 17-05-2014, Donostia. Concentración con motivo del día contra la homofobia. En la imagen, articulos periodísticos relacionados con la homofobia colgados en un tenderete.

Irungo Eskina Mosku tabernako langileek egunero jasaten dituzten «jazarpen homofobo errepikakorrak» salatu ditu Gehitu elkarteak. Azaldu duenez, egoera ez da berria, azken urteetan jazotzen ari dena baizik.

Duela hiru urte hartu zuen tabernako ardura Pablo Campok eta, aurreko jabeak bezala, irainak, mehatxuak eta jazarpenak pairatzen ditu bere orientazio sexualagatik; beste hainbeste gertatzen zaie langileei. Gertaera onartezinok kalean zein tabernan gertatzen dira, eta salatu egin ditu hainbatetan Campok, baina ez du egoera aldatzea lortu, Gehituk GARAri kontatu dionez. Elkarteak hain zuzen oharra plazaratu zuen atzo, «pertsona hauen segurtasuna bermatuko duten urgentziazko neurriak» eskatzeko.

Burnizko barrarekin ere mehatxatu dituzte, beldurtzeko, kikiltzeko asmoz. «Azkenean sarrera ukatzeko eskubidea indarrean jarri behar izan dute tabernan, baina horrek ere ez du egoera aldatzea lortu», diote Gehitutik.

LGTB komunitatearen eskubideak defendatzen dituen elkarteari deigarria egiten zaio, eta irmoki salatzen du, dagoen zigorgabetasuna. «Izugarria da zein inpunitaterekin egin daitezkeen irainak eta mehatxuak», kexatzen da. Gogorarazi duenez, gainera, ez da kasu ezohiko bat, eta orain gutxi Bilbon bi emakumek taberna batean jasan zuten bazterkeria gogora ekarri du. «Ez baita gertaera isolatu bat, azken hilabeteetan izan diren ezaugarri antzekoko eta benetan kezkagarriak diren gertaeren artean beste kapitulu bat baizik», dio oharrean.

Era berean, «pertsona hauek neurri baliagarrien ezak eraginda egunerokotasunean pairatzen duten normaltasun eta segurtasun eza» salatu du. Antza, Irungo Udalak bi kamera jarriko ditu inguruetan, segurtasuna bermatzen saiatzeko.

Bilbon izandako eraso lesbofoboa salatu du Euskadiko Gazteriaren Kontseiluak

27 September, 2016/in Bizkaia, Erasoak, Euskal Herria, HOMOFOBIA, Homosexualitatea, Lesbianismoa, Politika /by Editorea

BILBO. Euskadiko Gazteriaren Kontseiluak joan den larunbatean Bilbon izandako eraso lesbofoboa salatu du. Gizon batek bi emakume jo zituen elkarri musu ematen ari zirelako, EGK-k azaldu duenez. «Guztiz onartezina» dela adierazi dute; erasoen lekuko izan daitezkeenei dei egin diete ez daitezen isildu eta halakoen kontra jardun dezaten.

Bigarren eraso lesbofobo aste berean Bilbon

25 September, 2016/in Bizkaia, EHGAM Berri, Erasoak, Euskal Herria, HOMOFOBIA, Homosexualitatea, Lesbianismoa /by Editorea

Baserri tabernan gertatukoaren aurkako elkarretaratezea eta ordu gutxi geroago, Bilboko Iturribide kalean gizon batek erosotu du neska bat, haren neska-lagunarekin musukatzen ari zelako

BERRIA MEDIOETAN:

Bilboko Gordoniz kaleko Baserri tabernak bi neskak bota ditzute, elkarrekin lantantzeagatik.

24 September, 2016/in Bizkaia, EHGAM Berri, Euskal Herria, HOMOFOBIA, Lesbianismoa /by Editorea

Bilboko sexu askapenerako elkarteek musukada batera deitu dute, gaur larunbata 24an, arratsaldeko 19etan, Etxaniz suhiltzailaren plazan.

carolina-y-patricia-delante-del-teatro-arriaga

Carolina eta Patricia

Bi neskak, afaltzeko asmoarekin tabernan zeudela, lokaleko jabeak lehenago publikoki ondo portatzeko eta gero tabernatik joateko eskatu zien,

BERRIA MEDIOETAN;

ELKARRETERATZEKO ARGAZKIAK

“Munduak ez gaitu aldatuko; guk aldatuko dugu mundua”

31 August, 2016/in Askatasun sexuala, Berria, BERRIA, Erasoak, Familia, Heziketa, HOMOFOBIA, Homosexualitatea /by Editorea

niño con tutu

Kalean jolasean ari zirela, ezezagun bat joan zitzaien Jen Anderson eta haren semeari. Semeak gona janztea “oker” zegoela esan zien, eta argazkiak egin zizkien. Amak mezu bat idatzi zuen sarean, eta birala egin da. Mezua, euskarara itzulita, albiste barruan.

Orain egun gutxi, kalean jolasean ari ziren Jen Anderson eta haren semea. Kolore biziko gona bat zeraman jantzita mutilak, beste askotan bezala. Gizon bat hurbildu, argazkiak egin, eta mutilek gonak janztea “oker” zegoela esan zien. Andersonek gertatutakoa salatzeko mezu bat idatzi zuen sare sozialetan, eta birala egin da mezua. 62.000 aldiz partekatu dute, eta dozenaka hedabidetan argitaratu.

tweet niño con tutu

Mezua, osorik, euskarara itzulita:

“Kamioiekin jolas egitea gustatzen zaio hiru urte eta erdiko nire semeari. Puzzleak egitea. Aranak jatea. Eta gustatzen zaio kolore biziko tutuak janztea. Galdetuz gero, esango luke gonak janzteak polit eta ausart sentiarazten duela. Galdetuz gero, esango luke ez dela araurik mutilek eta neskek jantzi dezaketenaren inguruan.

Elizara joan da nire semea tutua jantzita. Dendara joan da tutua jantzita. Trenean ibili da tutua jantzita, eta jolastu da tutua jantzita. Gure inguruan arazorik ez du sortzen horrek. Egin izan dizkigute galderak asmo onez, eta erantzun izan ditugu. Ederra da. Ederra ZEN, atzo arte.

Atzo, parkean ginela, ezezagun bat etorri zitzaigun. Galdetu zigun semeak zergatik zeraman gona jantzita. Ez genuen gizona ezagutzen, baina denbora zeraman guri begira.

“Jakin-minez galdetu dut”, esan zigun gizonak. “Zergatik eman diozu semeari horretarako baimena?”.

Ez zuen jakin-minez galdetu. Ez zuen erantzunik nahi. Semea —nire baimenarekin— egiten ari zena oker zegoela gogorarazi nahi zigun.

“Amak ez lizuke horretarako baimenik eman beharko”. Semeari hitz egin zion: “Mutila zara. Ama txarra da zure amatxo. Haurren aurkako abusua da hori”.

Argazkiak egin zizkigun, halakorik ez egiteko esan banion ere. Mehatxu egin zidan: “Orain jende guztiak jakingo du. Ikusiko duzu”.

Poliziari deitu nion. Etorri, deklarazioa hartu, eta semearen gona goraipatu zuten. Semea beldurrez dago oraindik: “Gaur ere etorriko al da gizon gaiztoa? Esango al ditu hitz itsusiak nire gonari buruz? Argazki gehiago egingo al dizkit?”.

Ezin diot ezer ziurrik esan. Baina bada esan dezakedan zerbait: ez naute izutuko. Ez naute ahulduko. Ezezagun amorratuek ez dute esango nire semeak zer jantzi dezakeen.

Maite dudala jakin dezan nago ni hemen.

Jende guztiak agian ez du maiteko, baina nik bai. Kalean oihu egingo dut semea maite dudala jakin dezaten.

Oihu egingo dut, kalean lasai ibiltzeko eskubidea duela defendatzeko, berak nahi duena jantzita.

Eta erakutsiko diot semeari zein den pertsona moduan duen balioa. Eta babestuko ditut haren erabakiak. Bost axola besteek zer dioten, bost axola nor saiatzen den hura gelditzen, eta zenbat alditan.

Gure familiak lelo bat du:

Elkar maite dugu. Atseginak gara. Burugogorrak gara. Ederrak gara, eta ausartak.

Badakigu nor garen. Ezezagun amorratuek ez dute deus aldatuko. Munduak ez gaitu aldatuko; guk aldatuko dugu mundua”.