Komunikabideen LGTBfobiaren aurka

Bizkaiko E28J Koordinakunderen komunikatua

Urtero bezala, berriro ikusi ditugu hedabide guztiak orrialde batzuk betetzen, orrialde bakarra ez denean, kolorez eta aniztasunagatik hitz politez beteta. Beste behin ere, ekaina da araua berresten duen salbuespena, cisheteroaraua. Gazte (gutxi) batzuk 2 edo 4 orduko
aniztasunari buruzko tailer hori 18 urtetan hezkuntza ciseterozentratua jasotzen duten bezala, irrati, telebista eta egunkariek orain politikoki zuzena denaren kupoa bete nahi dute.
Hala ere, urtero bezala, argi geratzen da hedabideak euren atzean dauden interes politikoaren arabera mugitzen direla. Eta ez daitezela etorri neutraltasun informatiboaren engainuekin.
Iaz, erreportaje iraingarri bat jasan behar izan genuen, non, tolerantziaren eta aniztasunarekiko errespetuaren izen zentzugabean, ETBk Mayor Orejaren tamainako faxistei entzuten jarraitu behar izatera kondenatzen gintuen, derrigorrezko heterosexualizazioko torturen ideia, beraiek terapia deitzen dutena, baliozko aukera gisa adierazten. Aurten, umorearen izenean, “El conquistador del Caribe”ko aurkezleak bere urritasun heterosexista erakutsi digu lehiakide baten aurrean, zeinak, dotorezia osoz, haren koldarkeria lesbofoboa agerian uzten baitu. ETBk, pertsonaia hori baztertzeaz gain, bere ildo osoa birplanteatu beharko luke kolonialismoari, arrazakeriari eta LGTBfobiari dagokienez.
Euskaldunen taldeak Latinoamerikara eramatea, konkistatzaileen eta natibo basatien iruditeria gauzatuz, edo erakunde publikotik blackfacearen estereotipazioa eta praktika ahalbidetzea (joan den hilean arrazismoaren aurkako kolektiboetatik salatu zuten bezala), onartezina da.
Zuzendaritza-taldeak atera duen justifikazio mesprezagarriak sentiberatasun eta ulermen falta agerian utzi besterik ez du egiten. Guri, berriz, izan beharko luketen konpromisoa eta haien gain dagoen erantzukizuna azpimarratu besterik ez digute egiten datu horiek guztiek.
Sexu askapenaren egunari dagokionez, bai ETB1en eta ETB2n zein bi irratietan (Euskadi Irratia eta Radio Euskadi), albistegietan esan dute aurten ez dela manifestaziorik egingo (desfilea deitzen diotena), eta ordu okerra ere eman dute. Baina aurten BilbaoBizkaiaPride (edo orain BilbaoBizkaiaHarro esaten dioten bezala) Harro! Plataforma ere deitu dute,
plataforma hori existitzen denean eta bere planteamenduetan eta marko ideologikoan erabat antagonista denean, EAJren mezua (Ortzadar) Bizkaiko E28 Koordinadorak deitutako manifestazioarekin nahastuz. Manipulazio ariketa ikaragarria, urte osoan sexu-askapenaren alde lan egiten duten herri mugimenduko kolektiboen mezua erabat isilaraziz. Egun horretan
bertan, erreportaje bat eskaini dute poliziari aurpegia garbitzeko, Gaylespol elkartearen bidez, eta inoiz beste LGTB+ elkarte bati eskaini diotena baino denbora gehiago eskaini diete. Ortzadarrek (EAJren marka zuria) antolaturiko Zumba klase bati eta Euskal Herri osoko elkarte eta talde ezberdinek egindako proposamen guztiei eskaini dieten denbora
bera.
Baina gainerako komunikabideetan ere ez da oso desberdina izan. El Correo, bere kazetaritza-zorroztasunik ezarekin eta bere LGTB+ kolektiboarekiko mespretxuarekin, ez da ezta benetako informazioa bilatzeaz arduratzen, gaur egun existitzen ez diren kolektiboak
izendatzen ditu, eta existitzen garenon mezua isilarazten dute. Baina egundokoaena Deia egunkariak dagoeneko erabiltzen digun kazetaritza da. Iaz Voxekoekin lerrokatzen gintuztenek, aurten, omititzeko ohiko taktika berreskuratu dute, Pride eredurik gabe Bilbon ezer gertatzen ez den fantasiari eutsi ahal izateko.
Baina aurten mespretxurik handiena Naiz eta Gara-tik jaso dugula esan genezake. Ez dituzte kolektiboen deialdiak zabaldu ezta jarduerak eta mobilizazioak jarraitu ere, kolektiboa EAJren dinamikari buruz bakarrik hitz egin zuten eta Bizkaiko E28 koordinadorari edo beste edozein kolektibori ez zioten jaramonik egin. Orain, ekainean, Berlin, Londres, New York, Argentina edota Mexikoko deialdiak zabaltzea erabaki dute eta ez ordea Iruñea, Gasteiz, Bilbo, Donostia edota Euskal Herriko beste herri batzuetan egindakoak. Eta bere argitalpen patetikoan EAJrekin lerrokatzen dira berriro. Bizkaiari buruzko aipamenik txikienean, aurtengo gure leloa gaztelaniara itzultzen dute, ABCren estilora; “la lucha continua en las
redes”? Saretuz borrokak dirau hitzek ez dute esanahi hori, eta horrela interpretatu izanak gure diskurtsoarekiko begirunerik eza dakar, bai eta euskararekiko ere, ez soilik beharrezkoa ez den itzulpen bat egiteagatik, baizik eta gaizki egiteagatik.
Komunikabide guztiei: sexu-askapenaren aldeko konpromisoa etengabeko borroka da. Gure borroka, sufrimenduz betea, kolore anitzeko jai gisa deskribatzea, gure aldarrikapenen izaera politikoa etengabe ikusezin bihurtuz, botereak zalantzan jartzen dutenak tratatzeko erabiltzen duen infantilizazioaren erakusgarri besterik ez da.
Gure leloa ez bazen ere, egia da borrokak sareetan ere jarraituko duela, espero dugu komunikatu hau zabaltzea eta, inor harrituko ez bada ere, zentsura mediatikoa borroka guztietan pairatzen dugun zerbait baita, erne egoteko eta kritikoak izaten jarraitzeko balio izatea. Honen alde lan egiten duzuen medio urriei, eskerrik asko.

MANIPULAZIO MEDIATIKOAREN AURKA,

ERASORIK EZ ERANTZUNIK GABE
GORA BORROKA TRANSMARIBIBOLLOA!

Bizkaian, 2020ko uztailaren 3an

Ekainaren 28ko manifestazioak:

BILBO : 18:30etan Moyua Plazatik

DONOSTIA: 12:30etan Boulevardetik

GASTEIZ: 12:00etan Bilbo Plazatik

IRUÑEA: 19:00etan Baluartetik

EHGAMek Urrezko Hirukia 2020 eta Trapuzko Espartina 2020 Sariak eman ditu gaur

Dagoeneko tradizioa da ekainaren 28etan EHGAMek Urrezko Hirukia eta Trapuzko Espartina ematea. Ekimen honen helburua da aniztasuna berdintasunean kontzeptuaren alde nolabait lagundu duten pertsonak, elkarte edo erakundeak saritzea, alde batetik; eta, bestetik, LGBT+ eskubideak zapaldu edo mespretxatu dituztenak agerian utzi eta, sinbolikoki bada ere, zigortzea.

URREZKO HIRUKIA 2020 :

KATTALIN MINER kazetari eta idazlea, MOIO, Gordetzea ezinezkoa zen liburua idazteagatik.

Bertan, Aimar Elosegi Moio-ren suizidioak Hernanin, bere herrian, izan zuen inpaktua islatzen da. Garrantzi handikotzat jotzen dugu LGTB+ memoriarentzat, bai eta transzendentzia politiko handikotzat ere, gaur eskuinetik,  eta ez hain eskuinetik, gupidarik gabe egiten baitzaie eraso trans pertsonei eta euren eskubideei.

TRAPUZKO ESPARTINA 2020 :

TERF ustezko feministak (Feminista Erradikal Trans-Baztertzaileak), haien gorroto-diskurtso transfoboagatik, zeina Hazte Oír edo Vox bezalako eskuin muturreko alderdi eta elkarteek zabaltzen dutenaren berdin-berdina den.

Gure aburuz, ez dira feminista askatzaileak, gizabanakoon askatasunaren zapaltzaileak baizik, norbera sentitzen dena sentitzeko eta kontsekuenteki bizitzeko eskubidearen urratzaileak. Gizaki-zikiratzaile hutsak.

AURREKO SARIDUNAK:

Aurreko Urrezko Hirukiak:

-Mikel Markez, Maialen Lujanbio, Joxe Mari Irazu eta Doctor Deseo

-Gayles  taldeen boluntarioak

-Gaztegin (EGIN egunkari itxiaren gehigarria)

-2001 Julia Martínez, ama

-2002 Hiesaren kontrako elkarteetako boluntarioak

-2003 Kontxi Bilbao (EB), Jone Goirizelaia (SA), Onintza Lasa(EA), Elixabete Piñol(EAJ) eta Gemma Zabaleta(PSE-EE)

-2004 Igna Babel eta frankismoaren bestelako biktima guztiak

-2005 Lesbiana feministen kolektiboak

-2006 Aitor Arana

-2007 Francisco Letamendia “Ortzi”

-2008 Raul López Romo

-2009 Laura Bugalho

-2010 80 egunean pelikula,

-2011 Txalaparta Argitaletxea

-2012 Athletic Club

-2013 Arartekoaren erakundea

-2014 Goenkale eta Mikel Rueda (A escondidas)

-2015 LAB eta STEILAS sindikatuak

-2016 Iker Ortiz de Zarate, Javier Liñera eta Jon Koldo Vázquez aktoreak-

-2017 CHRYSALLIS ume transexualen senideen elkartea

-2018 DIMENSIÓN publizitate-agentzia

-2019 PAU SARRATE pailazoa

Aurreko Trapuzko Espartinak:

-Pilar Urbano

-Jesús Cardenal

-Elias Yanes, Fernando Sebastian  eta beste apezpiku batzuk

-2001 Eusko Legebiltzarra

-2002 Chenoa

-2003 Hegoaldeko Apezpikuak

-2004 PP-UPN

-2005 Aquilino Polaino eta CGPJ

-2006 Antonio Alonso, Laura Alabau, Mª Luisa Miranda eta Francisco Javier García epaileak

-2007 Europride

-2008 NU-WRESTLING EVOLUTION Pressing Catch borrokaldien enpresa antolatzailea

-2009 Arantza Quiroga

-2010 Bilboko Udala (Espazio Publikoaren Erabilera Arautzeko Ordenantza).

-2011 Nafarroako Unibertsitatea Genero-Ideologia

 Nazioarteko I Kongresua

-2012 Jose Ignacio Wert

2013 EUSKO JAURLARITZA, Hezkuntza-Saila

-2014 Correo eta Diario Vasco

-2015 Bilboko Udala (Espazio Publikorako Ordenantza)

-2016 Hutsik

-2017 HAZTE OÍR elkartea

-2018  Judikatura (La Manadako epaileak eta Adingabekoen Fiskalia) eta Eliza (Munilla)

-2019 ANA BELTRÁN, PPko diputatua

BERRI HAU MEDIOETAN:

EITB: Kattalin Miner, Urrezko Hirukia 2020, ‘Moio, Gordetzea ezinezkoa zen’ liburuagatik

Kattalin Miner, Triángulo de Oro 2020, por su libro ‘Moio, Gordetzea ezinezkoa zen’

BIZKAIE: Urrezko Hirukia Kattalin Miner idazleak irabazi dau

BERRIA: Kattalin Minerrek jaso du EHGAM-en Urrezko Hirukia

NAIZ : Kattalin Miner kazetari eta idazlea saritu du EHGAMek Urrezko Hirukiarekin

Kattalin Miner eta Moio, Urrezko Hirukiaren jabe

TWNEWS: Kattalin Miner, Triángulo de Oro 2020, por su libro ‘Moio, gordetzea ezinezkoa zen’

Donostiako Koordinadora Transmaribibollo Feministak manifestaziora deitzen du ekainaren 28an, “Askatasuna ez da kontsumitzen, borrokatu egiten da” lelopean

Sareetan armatu, sistema akatu

OZEN!-ek antolatuta, E28 Koordinakundeak prestatutako ekitaldien barne

GARA: HARROTASUN MARTXA, HOGEI URTETAKO LGBT+ BORROKA BIARRITZEN

Aurten Biarritzen hogei urte beteko dituen Gay Pride martxa bihar zen egitekoa, baina, covid-19ak eragindako krisiaren eraginez, aldarrikapen eta festa eguna Internetez eginen da. Bi hamarkadotan egoerak hobera egin du, baina borrokatzeko arrazoiak ez dira bukatu.

Urtero, Gay Pride martxa data ofiziala baino astebete lehenago ospatzen da Biarritzen, egun handian, jende gehiago biltzen dituzten Okzitaniako Tolosako edo Pariseko hitzorduetara joateko aukera uzteko. Bihar egin behar zen 20. Harrotasun Martxa, baina, krisiaren ondorioz, Internet bidez egiteko deia zabaldu dute Ipar Euskal Herriko LGBT+ mugimenduek eta ordezkari duten Bascos elkarteak. Bertako bozeramaile den Beñat Gaschenek azpimarratu duenez, «2020ko martxa oso sinbolikoa da, ez dugu nahi oharkabean pasatzea. Egunean zehar, Instagram, Facebook eta Zoom bitartez, aurreko urteetako bideoak, musika eta hitzartzeak izanen dira».

Urteurrena ospatzeko, bi hamarkadotan zehar izandako aldarrikapenak eta aitzinamenduak gogoan atxikitzeko “20 urte martxan, 20 urte borrokan, 20 urte berdintasunaren alde” erakusketa atondu du elkarteak. Pandemiaren ondorioz, ekainerako aurreikusitako estreinaldi data, irailera atzeratu da. Bitartean, erakusketaren osagarri izateko egindako Biarritzpride.fr webgunean, argazki, bideo, prentsa artikulu, azalpen… ugari aurki daitezke. «Transmisioa egitera behartuta gaude, eskubideak lortzeko eraman ditugun borroken berri eman behar diegu gazteei. Oraindik bada zer borrokatu», uste du 2004tik parte hartu duen Gaschenek.

Lehen martxa ofiziala 2001ean egin bazen ere, 2000. urtean baimenik gabeko manifestazio txiki bat egin zen Biarritzen, «gauzale eta elkartearen inguruko pertsona talde baten eskutik». 2001. urtean hiesaren kontrako borrokan ari ziren Aides eta Arsa elkarteek antolatu zuten Harrotasun Martxa, hiriko auzapeza zen Didier Borotraren baimenarekin. Tokiaren aukeraketan, alkatearen onespenak garrantzia izan zuen, baina baita historikoki Lapurdiko kostako hirian gay pertsonei egin izan zaien harrerak ere. Izan ere, 1960ko eta 1970eko hamarkadetan dagoeneko, baziren homosexual giroko tabernak Biarritzen, eta beste estatuetako jendea ere hurbiltzen zen bertara.

Hala ere, LGBT+ talde egituraturik ez zen izan Biarritzen 2002ko martxa antolatzeko Lesbian Gay Pride Impact elkartea sortu zen arte. 2010erako mugimendua aski desegituratuta zegoenez, ordura arte kirol elkarte zen Bascosen esku gelditu zen antolaketa: «Galdetu ziguten arduratu nahi genuen, eta geroztik taldea ez da bakarrik kirolaren ingurukoa, soziala eta militantea ere bada».

Lehen urte horietako martxen eta egungoen artean izandako aurrerapausoa agerikoa dela nabarmendu du antolatzaileak. Garai batean LGBT+ jendea karriketan ikustea apartekoa zela oroitu du, eta mugimenduan bertan ere aldea agerikoa dela nabarmendu du: «Garaian hiesaren gaia bazen, desmasia handiak eragin zituena berdintasuna lortzeko, eta bikote homosexualen ezagutza administratiboa ekarriko zuen PACS itun zibila lortzeko borroka handia izan zen; injustizia sentimendua oso azkarra zen. Gaur egun, parte hartzaileak oso gazteak dira, beraien ikusgarritasuna bermatzearekin pozik daude, eta borroka zentzu hori, krispazio edo gatazka zuzeneko uneetara mugatzen da, 2013an sexu bereko pertsonen arteko ezkontzaren momentuan bezala. Baina guk etengabe oroitarazten dugu, martxa aldarrikatzailea dela; musika bada, karroak badira, baina aldarrikatzeko momentua da. Gaur egun ere egoera ahula da, eskubide berdintasunaren kontrako indarrak daudelako».

Egungo egoerari, azken 20 urteotako esperientziatik begiratzen dio: «2000. urtetik Interneten garrantzia handitzen ikusi dugu, aplikazioen sorrera… haustura ikusi dugu norbanakoen eta sozializazio tokien artean. Orain norbera bere alde ari da, eta, lortutako gauzei begiratuta, egoera arinki begiratzeko joera dago. Baina elkarteak eskubideak lortzen segitzeko borrokatzeko gaude».

EHGAM eta Gehitu, bidaide

Gipuzkoako EHGAM eta Gehitu LGBT+ elkarteen presentzia eta laguntza lehen urteetatik agerikoa izan da. 2005ean Biarritzeko Harrotasun Martxara Bidasoaren hegoaldeko kideak hurbildu ziren, eta gerora ere sostengua eta elkarlana etengabekoa izan da. «Laguntza horren beharra izan dugu. Mugimendua Iparraldean gehiago garatu ahal izan bada, Estatu frantseseko mugimenduagatik izan da, noski, baina baita laguntza hori zegoelako ere, teorikoa eta militantea», azaldu du Gaschenek. Azpiegitura mailan ere izan da elkarlana: «Iparraldeko gure elkarteak ahulak ziren eta, ondorioz, beraien laguntza izan dugu, adibidez, Euskal Herria Zuzenean festibalean prebentzio lana egiteko eskuorriak EHGAMek eman zizkigun».

Bascos antolatzeko ere Hego Euskal Herriko taldeek izan duten garrantzia azpimarratu du: «Gehitu bezalako elkarteen egituraketa eredu izan dugu. 300 kide gara, eta hamabost taldetan antolatuta gaude: soziala, besta girokoa…». Bilboko Aldarterekin ere lan egin izan dute, eta Hegoaldeko elkarteekin kolaborazioa jarraitzea «derrigorrezkoa» deritzo bozeramaileak. Bide horretan hiru hizkuntzetan izango den gida praktiko bat egiten ari direla jakinarazi du.

Bascos elkarteak bere lanarekin segitu ahal izateko beharrezkoa duen finantziazioa lortzeko bidean, koronabirusari loturiko krisiak eragin handia izan du, Baionan duten Txalaparta zentroa itxi behar izan baitute, eta udaberri eta udako ekitaldi handiak bertan behera utzi, aurrekontuaren %25 galduz. Egoera ekonomiko zailari aurre egiteko, “Gure koloreak berriz atzeman ditzagun” lelopean finantzazio kanpaina bat abiatu du.

Talde sozialak lanean jarraitu du, eta konfinamenduak pertsona batzuei kalte handia eragin diela egiaztatu du. «Harrera egiten diogun eta mobilizatzera eramaten gaituen publikoaren zaurgarritasuna agerian gelditu da. Eremu familiar LGBT+ fobikoa duten pertsona gazteen, lotura familiarrak hautsi dituzten adinekoen, prozedura administratiboak bertan behera uztera behartuta izan diren pertsona transgeneroen… prekaritate administratiboa egiaztatu dugu». LGTB+ migranteak ere gogoan dituzte Bascos elkartean, normalean asilo eskaerarako desmartxa administratiboetan laguntzen baitituzte.