Sareetan armatu, sistema akatu
OZEN!-ek antolatuta, E28 Koordinakundeak prestatutako ekitaldien barne
Sareetan armatu, sistema akatu
OZEN!-ek antolatuta, E28 Koordinakundeak prestatutako ekitaldien barne
GARA: HARROTASUN MARTXA, HOGEI URTETAKO LGBT+ BORROKA BIARRITZEN
Urtero, Gay Pride martxa data ofiziala baino astebete lehenago ospatzen da Biarritzen, egun handian, jende gehiago biltzen dituzten Okzitaniako Tolosako edo Pariseko hitzorduetara joateko aukera uzteko. Bihar egin behar zen 20. Harrotasun Martxa, baina, krisiaren ondorioz, Internet bidez egiteko deia zabaldu dute Ipar Euskal Herriko LGBT+ mugimenduek eta ordezkari duten Bascos elkarteak. Bertako bozeramaile den Beñat Gaschenek azpimarratu duenez, «2020ko martxa oso sinbolikoa da, ez dugu nahi oharkabean pasatzea. Egunean zehar, Instagram, Facebook eta Zoom bitartez, aurreko urteetako bideoak, musika eta hitzartzeak izanen dira».
Urteurrena ospatzeko, bi hamarkadotan zehar izandako aldarrikapenak eta aitzinamenduak gogoan atxikitzeko “20 urte martxan, 20 urte borrokan, 20 urte berdintasunaren alde” erakusketa atondu du elkarteak. Pandemiaren ondorioz, ekainerako aurreikusitako estreinaldi data, irailera atzeratu da. Bitartean, erakusketaren osagarri izateko egindako Biarritzpride.fr webgunean, argazki, bideo, prentsa artikulu, azalpen… ugari aurki daitezke. «Transmisioa egitera behartuta gaude, eskubideak lortzeko eraman ditugun borroken berri eman behar diegu gazteei. Oraindik bada zer borrokatu», uste du 2004tik parte hartu duen Gaschenek.
Lehen martxa ofiziala 2001ean egin bazen ere, 2000. urtean baimenik gabeko manifestazio txiki bat egin zen Biarritzen, «gauzale eta elkartearen inguruko pertsona talde baten eskutik». 2001. urtean hiesaren kontrako borrokan ari ziren Aides eta Arsa elkarteek antolatu zuten Harrotasun Martxa, hiriko auzapeza zen Didier Borotraren baimenarekin. Tokiaren aukeraketan, alkatearen onespenak garrantzia izan zuen, baina baita historikoki Lapurdiko kostako hirian gay pertsonei egin izan zaien harrerak ere. Izan ere, 1960ko eta 1970eko hamarkadetan dagoeneko, baziren homosexual giroko tabernak Biarritzen, eta beste estatuetako jendea ere hurbiltzen zen bertara.
Hala ere, LGBT+ talde egituraturik ez zen izan Biarritzen 2002ko martxa antolatzeko Lesbian Gay Pride Impact elkartea sortu zen arte. 2010erako mugimendua aski desegituratuta zegoenez, ordura arte kirol elkarte zen Bascosen esku gelditu zen antolaketa: «Galdetu ziguten arduratu nahi genuen, eta geroztik taldea ez da bakarrik kirolaren ingurukoa, soziala eta militantea ere bada».
Lehen urte horietako martxen eta egungoen artean izandako aurrerapausoa agerikoa dela nabarmendu du antolatzaileak. Garai batean LGBT+ jendea karriketan ikustea apartekoa zela oroitu du, eta mugimenduan bertan ere aldea agerikoa dela nabarmendu du: «Garaian hiesaren gaia bazen, desmasia handiak eragin zituena berdintasuna lortzeko, eta bikote homosexualen ezagutza administratiboa ekarriko zuen PACS itun zibila lortzeko borroka handia izan zen; injustizia sentimendua oso azkarra zen. Gaur egun, parte hartzaileak oso gazteak dira, beraien ikusgarritasuna bermatzearekin pozik daude, eta borroka zentzu hori, krispazio edo gatazka zuzeneko uneetara mugatzen da, 2013an sexu bereko pertsonen arteko ezkontzaren momentuan bezala. Baina guk etengabe oroitarazten dugu, martxa aldarrikatzailea dela; musika bada, karroak badira, baina aldarrikatzeko momentua da. Gaur egun ere egoera ahula da, eskubide berdintasunaren kontrako indarrak daudelako».
Egungo egoerari, azken 20 urteotako esperientziatik begiratzen dio: «2000. urtetik Interneten garrantzia handitzen ikusi dugu, aplikazioen sorrera… haustura ikusi dugu norbanakoen eta sozializazio tokien artean. Orain norbera bere alde ari da, eta, lortutako gauzei begiratuta, egoera arinki begiratzeko joera dago. Baina elkarteak eskubideak lortzen segitzeko borrokatzeko gaude».
EHGAM eta Gehitu, bidaide
Gipuzkoako EHGAM eta Gehitu LGBT+ elkarteen presentzia eta laguntza lehen urteetatik agerikoa izan da. 2005ean Biarritzeko Harrotasun Martxara Bidasoaren hegoaldeko kideak hurbildu ziren, eta gerora ere sostengua eta elkarlana etengabekoa izan da. «Laguntza horren beharra izan dugu. Mugimendua Iparraldean gehiago garatu ahal izan bada, Estatu frantseseko mugimenduagatik izan da, noski, baina baita laguntza hori zegoelako ere, teorikoa eta militantea», azaldu du Gaschenek. Azpiegitura mailan ere izan da elkarlana: «Iparraldeko gure elkarteak ahulak ziren eta, ondorioz, beraien laguntza izan dugu, adibidez, Euskal Herria Zuzenean festibalean prebentzio lana egiteko eskuorriak EHGAMek eman zizkigun».
Bascos antolatzeko ere Hego Euskal Herriko taldeek izan duten garrantzia azpimarratu du: «Gehitu bezalako elkarteen egituraketa eredu izan dugu. 300 kide gara, eta hamabost taldetan antolatuta gaude: soziala, besta girokoa…». Bilboko Aldarterekin ere lan egin izan dute, eta Hegoaldeko elkarteekin kolaborazioa jarraitzea «derrigorrezkoa» deritzo bozeramaileak. Bide horretan hiru hizkuntzetan izango den gida praktiko bat egiten ari direla jakinarazi du.
Bascos elkarteak bere lanarekin segitu ahal izateko beharrezkoa duen finantziazioa lortzeko bidean, koronabirusari loturiko krisiak eragin handia izan du, Baionan duten Txalaparta zentroa itxi behar izan baitute, eta udaberri eta udako ekitaldi handiak bertan behera utzi, aurrekontuaren %25 galduz. Egoera ekonomiko zailari aurre egiteko, “Gure koloreak berriz atzeman ditzagun” lelopean finantzazio kanpaina bat abiatu du.
Talde sozialak lanean jarraitu du, eta konfinamenduak pertsona batzuei kalte handia eragin diela egiaztatu du. «Harrera egiten diogun eta mobilizatzera eramaten gaituen publikoaren zaurgarritasuna agerian gelditu da. Eremu familiar LGBT+ fobikoa duten pertsona gazteen, lotura familiarrak hautsi dituzten adinekoen, prozedura administratiboak bertan behera uztera behartuta izan diren pertsona transgeneroen… prekaritate administratiboa egiaztatu dugu». LGTB+ migranteak ere gogoan dituzte Bascos elkartean, normalean asilo eskaerarako desmartxa administratiboetan laguntzen baitituzte.
La Coordinadora 28J de Bizkaia ha presentado hoy las actividades organizadas por el día Internacional de la Liberación LGTBI+
2020ko ekainaren 19a Zirika gunea
A través de esta rueda de prensa queremos dar a conocer el lema que los colectivos e individualidades que conformamos la Koordinadora 28J de Bizkaia hemos escogido este año, así como la programación que proponemos para los próximos días.
Como cada año, este 28J volveremos a tomar las calles y llevaremos a cabo diferentes actividades.
Este año se nos planteaba complicado debido a la situación de excepcionalidad que nos ha tocado vivir. Pero también nos sirve para darnos cuenta de que el Orgullo no es un evento que se celebra el 28 de Junio, una simple fiesta cancelable, sino que la liberación sexual es una lucha continua que el 28J toma su máxima expresión para reforzarse. Así llevamos haciéndolo los últimos 42 años.
Tras la situación de emergencia que hemos vivido, las redes de apoyo que han surgido en barrios y pueblos han cobrado gran importancia, convirtiéndose para muchas personas en el único recurso ante el abandono de las instituciones. Por eso, este año hemos elegido como lema “ Saretuz borrokak dirau! Perseguides, clandestines, unides ”. Queremos referirnos a las redes creadas para sobrevivir, buscar apoyos, encontrarnos y saber que no estábamos solxs, pero también a las creadas para enfrentarnos y luchar contra quienes nos quieren silenciadxs, escondidxs o muertxs y también con las formadas con otros colectivos con los que compartimos lucha.
Empezaremos el jueves 25 a las 21:45 con una proyección al aire libre en la plaza de Bilbi. En colaboración con Xake espazioa y Zinegoak, proyectaremos el documental Indianara que nos mostrará cómo en Brasil personas trans se organizan frente al auge del totalitarismo. El Viernes 26, a
las 19:00, en Karmela, los colectivos e individualidades que forman parte de la coordinadora nos juntaremos en una mesa redonda en la que analizaremos nuestra historia y diferentes temas en torno al lema de este año, “ Saretuz borrokak dirau. Perseguides, clandestines, unides ”. El sábado 27 a las 11:30 de la mañana en Bira taberna, EHGAM repartirá sus tradicionales “ Triángulo de oro y alpargata de trapo ” y por la tarde, en Karmela, Hiruki larroxa Kolektiboa presentará su nuevo número de Pozoi
Larroxa con una mesa redonda a la que acudirán algunas de las autoras de los textos que han recogido en torno a nuestra lucha. El 28 de Junio por la mañana a las 12:00, en karmela, Ozen LGTB Liga presentará Sareetan armatu, sistema akatu: talleres de supervivencia LGTB. Y por la tarde, a las
18:30 saldremos de la plaza Moyua en manifestación hasta el Arenal donde leeremos el manifiesto de este año.
Este año nos adentramos en Julio y así, el día 3 a las 19:00 contaremos con la charla Hackeo a la historia del arte gracias a Silvia Ayerra que expondrá en el espacio Arroka Beltza. Y el 5 de julio , terminaremos en Sestao con una mendi martxa mahai-inguru transmaribibollo a la que hay que apuntarse organizada por Iris Proiektua. Para las mesas redondas contaremos con traducción simultánea gracias a la colaboración de Itzulipurdika. Y para todas las actividades cumpliremos con las medidas sanitarias pertinentes.
Con todo esto, os animamos a venir a la manifestación, traer mascarilla, mantener la distancia de seguridad, acabar con la cisheteronorma y gritar fuerte “ Saretuz borrokak dirau: perseguides,
clandestines, unides”.
GORA BORROKA TRANSMARIBIBOLLOA!
BERRI HAU MEDIOETAN:
Ecuador Etxea : Este 28J la lucha continúa: “Saretuz borrokak dirau! Perseguides, clandestines, unides”
Argia: Saretzearen garrantzia aldarrikatuz dator aurten LGTB+ Harrotasun Eguna
Berria: Saretzeko deia eginen dute aurtengo LGTBI Harrotasun Egunean
ABC: Koordinadora 28J mantiene la manifestación del Día del Orgullo en Bilbao
Bizkaiko Ekainaren 28 Koordinakundeak LGTB+ Askapenaren Nazioarteko Eguna dela eta antolatutako ekitaldien berri eman du
2020ko ekainaren 19a Zirika gunea
Egun on! Eskerrik asko gaur Zirikara hurbildu zareten komunikabideei.
Prentsaurreko honen bitartez, Bizkaiko E28 Koordinadorako kide garen kolektibo eta norbanakook aurten aukeratu dugun lemaren berri ematea nahi dugu, baita hurrengo egunetarako proposatzen ditugun ekintzen berri ere.
Urtero lez, aurtengo Ekainaren 28an ere kaleak hartuko ditugu eta horrez gain, hainbat aktibitate ere antolatu ditugu. Aurtengoa ez zaigu erraztasunez ageri bizitzea tokatu zaigun ezohiko egoera dela eta.
Baina honek beste zerbaitetarako ere balio izan digu. Izan ere, ezohiko egoera honek, Harrotasun eguna ekainaren 28an ematen den eta bertan-behera geratu daitekeen ekitaldi soil bat ez dela erakusten digu. Sexu askapena, etengabeko borroka da, zeinak ekainaren 28an indartzeko bere adierazpen gorena hartzen duen. Horrela egin dugu azken 42 urteetan.
Aurreko hilabeteetan bizi izan dugun emergentzia egoera dela eta, sostengu-sareek garrantzi handia hartu dute. Pertsona askorentzako baliabide bakarrean bilakatu baitira instituzioen utzikeriagatik.
Horregatik, aurten, “ Saretuz borrokak dirau! Perseguides, clandestines, unides ” leloa aukeratu dugu. Bizirauteko, babesa bilatzeko, elkar-aurkitzeko eta bakarrik ez gaudela jakiteko sareak aipatu
nahi ditugu. Baina baita, isilduak, ezkutatuak edo hilak nahi gaituztenei aurka egin eta hauen kontra borrokatzeko sortutakoak. Edota borroka-lagun diren beste kolektiboekin sortutakoak.
Ekainaren 25ean hasiko gara, gaueko 21:45tan Bilbiko plazan, aire libreko zinemarekin. Ekintza hau Xake espazioa eta Zinegoakekin elkarlanean burutuko da. Brasilgo totalitarismoaren gorakadan trans pertsonak nola antolatzen diren erakusten digun “ Indianara ” dokumentala proiektatuko dugu.
Ekainaren 26an , ostirala, arratsaldeko 19:00etan Karmelan, oordinadorako kide garen kolektibo eta norbanakoak mahai baten inguruan elkartuko gara, gure historia aztertu eta aurtengo gai den “ Saretuz
borrokak dirau. Pereguides, clandestines, unides ” inguruan aritzeko. Ekainaren 27an , goizeko 11:30etan, Bira tabernan, EHGAMek bere ohiko “ Urrezko hirukia eta trapuzko espartina ” sariak banatuko ditu. Arratsaldean berriz, Hiruki Larroxa Kolektiboak, “ Pozoi Larroxa ” liburuxkaren zenbaki berria aurkeztuko du, osteko gure borrokaren inguruan bildutako idatzi ezberdinen autore batzuen arteko solasaldi eta guzti. Ekainaren 28an , goizeko 12:00etan Karmelan, Ozen LGTB Ligak, “ Sareetan armatu, sistema akatu: talleres de supervivencia LGTB ” aurkeztuko dute. Arratsaldean, 18:30etan Moyua plazatik hasita, Areatzaraino, non aurtengo manifestua irakurriko den, mobilizatuko gara.
Aurtengoan, uztailean ere ekintzan antolatu ditugu. Horrela, uztailaren 3an , arratsaldeko 19:00etan arroka beltza espazioan “ Hackeo a la historia del arte ” hitzaldia izango dugu Silvia Ayerraren eskutik.
Uztailaren 5ean aldiz, Sestaon, Iris Proiektuaren eskutik amaituko dugu transmaribibollo mendi martxa mahai-inguru batekin, zeinetan izena eman beharko den. Mahai-inguruetan Itzulipurdikaren kolaborazioa izango dugu, zeintzuk aldibereko itzulpena eskainiko duten. Bestalde, ekintza guztietan
osasun neurri guztiak izango ditugu kontutan.
Hau horrela, manifestaziora etortzera animatzen zaituztegu. Ekarri maskara, mantendu segurtasun distantzia, cisheteroaraua suntsitu eta oihukatu ozen “Saretuz borrokak dirau: perseguides, clandestines, unides”.
GORA BORROKA TRANSMARIBIBOLLOA!
BERRI HAU MEDIOETAN:
Ecuador Etxea : Este 28J la lucha continúa: “Saretuz borrokak dirau! Perseguides, clandestines, unides”
Argia: Saretzearen garrantzia aldarrikatuz dator aurten LGTB+ Harrotasun Eguna
Berria: Saretzeko deia eginen dute aurtengo LGTBI Harrotasun Egunean
ABC: Koordinadora 28J mantiene la manifestación del Día del Orgullo en Bilbao
URIOLA: LGTB+ Askapenaren Nazioarteko Egunean kaleak hartuko ditu Bizkaiko E28 koordinadorak
Ikusi prentsaurrekoa Youtuben :
Comunicado de la Coordinadora 28J de Bizkaia ante el 17M, Día Internacional contra la Homofobia
Un año más nos encontramos con un 17M lleno de sentido. Otro año más hacemos un ejercicio de memoria histórica que nos recuerda que sólo hace 30 años desde que las instituciones patologizantes decidieron dejar de identificar como trastorno la homosexualidad. Es algo que celebrar. Pero no debemos olvidar que, a día de hoy, otras expresiones de la diversidad sexual, como las identidades trans o la intersexualidad, siguen siendo patologizadas por el sistema médico-psiquiátrico. Además, diferentes sistemas de creencias basados en el odio y el desprecio a la diferencia siguen atacándonos. Todo esto constituye la LGTB+fobia que hoy seguimos denunciando. Por ello, no debemos para hasta que nuestros cuerpos, nuestras identides, y deseeos dejen de ser patologizados y perseguidos.
Y es que, por lo más top del capitalismo, lo más tendencia, lo más nicho de mercado que lleguemos a ser, por mucha ilusión de visibilidad, muchos proyectos y chiringuitos en torno a derechos que se han construido, nos encierran en casa y nos volvemos a encontrar con esa lacra contra la que un año más nos plantamos.
Estamos viendo a personas trans, lesbianas, bolleras, gays, marikas y/o bisexuales sometidas a la cárcel de la familia cis y heteropatriarcal que les desprecia, a repulsivos agresores persiguiéndonos por las redes virtuales y hasta nuestras casas, y un ridículo mundo que, en su infatigable necedad, organizada en diferentes iglesias, sigue necesitando señalarnos como culpables del castigo que, a sus ojos, recibe la Humanidad. Hemos tenido que aguantar de quienes nos odian, la falsa aceptación de permitirnos nuestras vidas en lo privado de nuestras casas. Pero ahora estaos en nuestras casas y ahora más que nunca queda claro que ahí tampoco somos libres. Mientras siga existiendo un solo brote de LGBT+fobia no podremos descansar. Tenemos que atacar su intimidad en la que guardan celosamente su odio y destruir su concepto de “libertad de expresión” que usan de tapadera para justificar sus violencias, y el uso que hacen de ella para calificarnos de “error”. Que nunca se nos olvida que “lo personal es político”.
¿A qué o a quién amenaza realmente este virus? Porque este virus no es democrático, y no nos afecta a todes por igual. Sin hacer de menos a las miles de pérdidas que vamos acumulando por influencia del Covid-19, ¿ cuándo se pensó en parar el mundo por las millones de personas que mueren por el hambre que crea el expolio, por enfermedades que son transmitidas bajo la destrucción del colonialismo y que poco afectan a este Norte Global que ahora se lamenta, por les asesinades en la violencia de la migración, por quienes han muerto por los efectos de la contaminación, por los que lo han hecho tras pasar una vida en cárceles de cualquier tipo, muertos por la precariedad laboral, o que viven en esclavitud asalariada? Todos estos problemas también son problemas de envergadura global. El virus entiende de clase, de racialización, género, orientación y de cualquiera otra de las categorías en que nos divide la sociedad.
El virus podrá infectar a cualquiera, pero no nos afecta por igual. Recursos económicos, infraestructuras sanitarias, redes de cuidado, encierro con una red de apoyo o con tu familia que te violenta, tener contrato laboral o no, casa o no, derechos o no…esto marca la diferencia.
Algunas llevamos décadas enfrentándonos a los virus y, a día de hoy, personas que conviven con el VIH siguen siendo señaladas. Hemos perdido a millones de compañeras en el agujero del olvido y el desprecio y nunca se nos ha considerado víctimas del terrorismo fármaco-heteromoralista. Marikas sidosas y putas tienen mucho que enseñarnos ¡ Gracias por vuestra resistencia!
Estos días de encierro nos han revelado la miseria humana siempre latente bajo el miedo. El fascista interior que muches llevan dentro ha decidido asomarse a los balcones a señalar a “les indisciplinades”. Delatores y chivates demostrando su fidelidad a un poder que no duda en militarizar las calles en un ridícula pero peligrosa actuación belicista que no hace otra cosa que ostentar poder, inclinando de golpe la balanza entre seguridad y libertad. Esta vez quieren ir más lejos y acabar con nuestra privacidad. Marikas, bolleras, bis y trans, que no nos quiten el anonimato, no cedams el control. Combatidlo. Quienes hemos tenido que esocndernos, sabemos que no se puede renunciar a la posibilidad de la clandestinidad. El panóptico tecnológico al que nos quieren someter, por nuestra salud, puede ser nuestra tumba. ¡Memoria, compañeras! No podemos regalar nuestra libertad. Ésa que tanto nos está costando.
Aceptamos quedarnos en casa, aceptamos nuestro compromiso responsable, pero no aceptamos que se aproveche el miedo para hacernos retroceder e n los avances que hemos dado, o peor aún, para avanzar en formas de control sin precedente. Gran parte de la población mundial está pensando estos días en el “qué vendrá?”, algunas desean volver “a la normalidad”, otras deseamos que nunca vuelva aquella normalidad en la que nunca entramos.
A toda gente a la que esta situación os ha enfrentado aún más a la LGBT+fobia os mandamos toda nuestra fuerza. Especial reconocimiento a todas las lesbianas y a todas las personas trans que habéis pasado los días de vuestra visibilidad invisibles en vuestras casas. No dejéis de tejer redes, no dejemos que nos atomicen.¡Juntaos! ¡Conspirad contra el CisHeteroPetriarcado!
Por una nueva normalidad que no mate, encarcele, patologice, odie, criminalice, discrimine, estigmatice, insulte, deporte, golpee, armarice, acose, ponga identidades en venta…
POR UNA NORMALIDAD SIN NORMA
Gora LGBT+ Borroka!!!!
Bizkaiko Ekainaren 28 Koordinakundearen komunikatua, maiatzaren 17, Nazioarteko Homofobiaren aurkako Egunean
Beste urte batez, zentzuz betetako M17 baten aurrean aurkitzen gara. Beste urte batez, memoria historiko ariketa bat eginez, orain 30 urte instituzio patologizanteek homosexualitatea transtorno bezala identifikatzeari utzi ziotela gogoratzen dugu. Ospatu beharreko zerbait da. Dena dela, ezin dugu ahaztu oraindik ere dibertsitate sexualaren beste espresio batzuk, trans identitateak edota intersexualitatea kasu, sistema mediku-psikiatrikoagatik patologizatuak direla. Gorrotoan eta desberdintasunarekiko gutxiespenean oinarritutako sinismen sistema ezberdinek erasotzen jarraitzen gaituzten momentu berean. Guzti honek osatzen du gaur egun ere salatzen jarraitzen dugun LGBT+fobia. Horregatik, ezin gara gelditu gure gorputzak, gure identitateak eta desirak patologizatuak eta jazartuak izateari utzi arte.
Izan ere, kapitalismoaren topena, azkeneko joera edota merkatu-hobi izatera heltzen bagara ere, ikusigarritasun guztia izanda ere, eskubideen inguruan sortu diren proiektu ete txiringito guztiak direla ere, etxean giltzapetzen gaituzte, eta beste urte batez kontra egin behar diogun gaitz horrekin aurkitzen gara.
Egoera ezberdinen menpe gauden pertsona trans, lesbiana, bollera, gay, marika edota bisexualak ikusten ari gara azken egunotan. Gutxiesten dituzten familia heteropatriarkalen kartzelaren menpe gaudenak, gure etxeetaraino eta sare sozial birtualen bitartez jazartzen gaituzten erasotzaile nazkagarriak jasan behar ditugunak edota nekaezina den ergelkerian, beraien ustez gizateriak jaso duen zigorraren errudun bezala seinalatzen gaituen eta eliza ezberdinetan antolatua dagoen mundu barregarri baten komentarioak entzun behar ditugu. Hainbeste gorroto gaituztenengatik, gure bizitzak era pribatuan, gure etxean bizitzeko esanaz, onartzen gaituztenaren onarpenen faltsua jasan behar izan dugu. Bada, etxean sartuta gaude eta orain inoiz baino gehiago argi geratzen da, etxean sartuta ere ez garela aske. LGBT+fobiaren kimu edo pizte bat existitzen den bitartean, ezingo dugu atseden hartu. Kontu handiz beraien gorrotoa gordetzen duten intimitatea eraso behar dugu, beraien biolentziak justifikatzeko tapadera bezala erabiltzen duten „adierazpen askatasuna“ren kontzeptua suntsitu eta honen erabileraz gu kalifikatzeko erabiltzen duten „akats“ kontzeptua deuseztu. Ez dezagun inoiz ahaztu, „pertsonala politikoa da“.
Nor edo zer mehatxatzen du benetan birus honek? Izan ere, birus hau ez da demokratikoa eta ez gaitu guztiok berdin eragiten. Covid-19aren ondorioz izandako milaka giza-galerak gutxietsi gabe, noiz pentsatu da mundua geratzea espoliazioaren ondorioz gosez hiltzen diren milioika pertsonengatik? Noiz kolonialismoaren suntsiketapean transmitituak izan diren eta hainbeste atsekabetu den Ipar Globalean gutxi-asko eragiten duten gaixotasunengatik? Noiz migrazioaren biolentziak hildakoengatik? Noiz kutsaduragatik hil direnengatik? Noiz edozein motatako kartzeletan beraien bizitza pasa ostean hil direnengatik?Eta lan prekarietateagatik edo soldatapeko esklabotzan bizi direnengatik? Problema guzti hauek ere hedarura globaleko pandemiak dira. Birusak klaseez ulertzen du, arrazializazioaz, generoaz, orientazioaz eta jendarteak banatzen gaituen beste edozein kategoriaz ulertzen du.
Birusak edonor kutsatu ahal gaitu, baina ezberdin eragiten digu. Baliabide ekonomikoak, azpiegitura sanitarioak, zaintza sareak, itxialdia sostengu sare batekin edo onartzen ez zaituen zure familiarekin pasa, lan-kontratua izatea edo ez, etxea izan edo ez, eskubideak izan edo ez…guzti honetan, aldea dago.
Batzuk hamarkadak daramatzagu birusei aurre egiten eta, gaur egun, GIBarekin bizi diren pertsonak seinalatuak izaten jarraitzen dute. Ahanzturaren eta mespretxuaren zuloan milioika kidee galdu ditugu eta inoiz ez dira terrorismo farmako-heteromoralistaren biktima kontsideratuak izan. Asko daukagu ikasteko marika sidosoengatik eta putengatik, eskerrik asko zuen erresistentziagatik!!
Itxialdi egun hauek beldurraren azpian beti latente dagoen giza-miseria agerian utzi dute. Askok, barruan daukaten barne-faxista balkoietara atera eta „diziplinarik gabekoak“ seinalatzera dedikatu dira. Salatari eta txibatoak, harrokeriaz boterea erakusten duen eta barregarri zein arriskutsua den portaera belizista batean kaleak militarizatzeko zalatzarik ez duen botere bateri fidelitatea erakutziz, segurtasunaren eta askatasunaren arteko balantza kolpe batekin inklinatuz, oraingo honetan urrunago joan eta gure pribatutasunarekin amaitu nahi dute. Marika, bollera, bi eta transei: ez diezagutela anonimatua kendu, ez dezagun etsi kontrolaren aurrean. Borrokatu. Gorde izan behar garenek badakigu klandestinitatearen posibilitateari ezin zaiola uko egin. Gure osasuna aitzaki izanda, panoptiko teknologiko baten aurrean makurtzea gure hilobia izan daiteke. Memoria, burkideok!! Ezin dugu hainbeste kostatu zaigun gure askatasuna oparitu.
Onartzen dugu etxean geratzea, onartzen dugu gure konpromiso arduratsua, baina ez dugu onartzen beldurra baliatuta, eman diren aurrerapenetan atzera-pausuak ematea, edo oraindik eta okerrago, aurrekaririk gabeko kontrol moduetan aurreratzea. Populazio mundialaren zati handi bat etorriko denaren inguruan pentsatzen ari da. Batzuk, „normalitatera“ bueltatzea nahi dute; beste batzuk, berriz, inoiz sartu izan ez garen normalitate horretata ez bueltatzea desiratzen dugu.
Egoera honek LGBT+fobiari are gehiago aurre egitea ekarri dizuen pertsona guztiei gure indar guztia bidaltzen dizuegu. Oroitzapen berezia zuen ikusgarritasun egunak etxean sartuta pasa behar izan dituzuen lesbiana eta pertsona transentzat. Ez utzi sareak ehuntzeari, ez gaitzatela atomizatu, elkartu zaitezte, konspiratu cisheteropatriarkatuaren aurka.
Erahiltzen, patologizatzen, gorrotatzen, kriminalizatzen, baztertzen, estigmatizatzen, iraintzen, kartzelatzen, deportatzen, jipoitzen, armairuan sartzen, jazartzen, identitateak salmentan jartzen…ez duen normaltasun bategatik.
„Normaltasun berria“ normatik at
Gora LGBT+ Borroka!!
