Munilla: “Familia eta ezkontza desegitea du helburu genero ideologiak”

Gipuzkoako gotzainak ohartarazi du litekeena dela etorkizunean katolikoek “garesti” ordaindu behar izatea “pentsamendu bakarrarekiko ikuspuntu kritikoa”.

GRA249. SAN SEBASTIAN, 20/01/2015.- El obispo de San Sebasti·n, JosÈ Ignacio Munilla, oficia la misa del dÌa de San Sebasti·n, patrÛn de la ciudad, hoy en la BasÌlica de Santa MarÌa. EFE/Javier Etxezarreta.

Jose Ignacio Munilla, Gipuzkoako gotzaina, artxiboko irudi batean. Javier Etxezarreta / EFE

Familia tradizionala goraipatzeko baliatu du Jose Igancio Munilla gotzainak Ama Birjin eguneko sermoia, eta bide batez Mendebaldeak bultzatzen duen “genero ideologia” gaitzetsi du, ohartaraziz “familia eta ezkontza” desegitea duela helburu. “Garrantzitsua da ohartzea politikoki zuzentzat dugunak bat egiten duela genero ideologiarekin, eta horrek familia eta ezkontza desegitea dituela helburu”.

Munillak ohartarazi du, halaber, litekeena dela katolikoek etorkizunean “garesti” ordaindu behar izatea “pentsamendu bakar” horrekiko ikuspuntu kritikoa.

«Jai eredu parekide eta aske baten alde lanean jarraituko dugu»

Emakume talde batek Gasteizko festetan blusen eta nesken ibilbidea eten izanak oihartzun handia izan du. Pozik daude lortutako emaitzarekin: mahai gainean jarri dituzte eztabaidagai batzuk.

MAIALEN SAEZ DE OKARIZ ETA IZASKUN GOIENETXEA. GASTEIZKO NESKA GAZTEEN TALDEA

MAIALEN SAEZ DE OKARIZ ETA IZASKUN GOIENETXEA. GASTEIZKO NESKA GAZTEEN TALDEA

Gasteiztar guztien ahotan dago: emakume talde batek zezenketetatik itzultzeko ibilbidea eten zuen jaietan, hilaren 8an. Geroztik, aurkako iritziak agertu dituzte mugimendu feministak eta Blusen eta Nesken Batzordeak. Hala ere, eragileen arteko tirabirak bertan behera utzi eta eraso sexisten aurka lanean hasi behar dela uste dute Maialen Saez de Okarizek (Gasteiz, 1993) eta Izaskun Goienetxeak (Santurtzi, Bizkaia, 1990). Blusen ibilbidea eten zuten emakume haietako bi dira. Ekintzaren zergatiak azaldu dizkiote BERRIAri.

Abuztuaren 8an zezenketetatik itzultzeko ibilbidea eten zenuten. Nondik dator ekinbidearen ideia?

IZASKUN GOIENETXEA: Blusen jai ereduaz nazkatuta gauden neska talde bat jaien aurretik batzen hasi ginen. Ekinaldiak bi helburu nagusi zituen: beste jai eredu bat aldarrikatzea, eta azken hilabeteotan Euskal Herri osoan gertatutako eraso sexistak salatzea. Blusen ibilbide tradizionala etetea otu zitzaigun; izan ere, Gasteizko jai ereduaren adierazle nagusia dira. Irain sexistaz betetako abestiak kantatzen dituzte, une oro, jaietako egun guztietan. Horren adibide hutsa da abuztuaren 5ean blusa talde batek emakume bati egindako eraso sexista.

Zabaldu da Jatorrak kuadrillakoek egindako eraso sexista hori salatzea zela zuen ekinbidearen helburua.

MAIALEN SAEZ DE OKARIZ: Jendeak hala ulertu zuen, tamalez, blusa talde batek eraso sexista bat egin zuelako. Baina blusen jarrera orokorra salatu nahi genuen. Ibilbidea etetea izango zen ekintza. Horretarako, bidearen puntu bat eta, beraz, kuadrilla bat hautatu behar genuen. Jatorrak kuadrilla aukeratu genuen, soilik gizonez osatuta dagoena. Tamalez, erabakia jada hartua genuelarik, kuadrilla horretako kide batzuek eraso bat egin zuten abuztuaren 5eko gauean. Eraso hark berekin ekarri zuen gure erabakia inoiz baino sutsuago berrestea. Izan ere, soilik gizonez osaturiko kuadrilla batean errazagoa da salatu nahi genituen eraso sexistak gertatzea: elkar elikatzen dute.

Jatorrak kuadrillaren ibilbidea eten aurretik, uste al zenuten zuen ekintzak hainbesteko oihartzuna edukiko zuela?

I.G.: Ez, baina pozten gara. Mahai gainean hainbat eztabaidagai jartzea lortu dugu: eraso bat zer den, blusen jai eredua, jaietako harreman ereduak, feministon legitimitatea eraso sexistak salatzeko… Baina eraso sexistez hitz egin behar da, eta ez mugimendu feministaren eta Blusen eta Nesken Batzordearen arteko tirabirez. Ez dugu ulertzen zergatik ez den hitz egiten, esaterako, jaietan eta jaien biharamunean gertatu diren eraso sexistekin lotutako lau atxiloketez.

Batzordeko presidentearen esanetan, blusak erasanak sentitzen dira. Zer pentsarazten dizue horrek?

M.S.O.: Ez dira erasanak sentitzen. Suminduta eta ikaratuta daude, neska talde bat haien aurrean ahaldundu delako. Gasteizko jaietan eraso sexistetan izaten duten zigorgabetasuna mahai gainean jartzea lortu dugu.

Jaien bezperan, mugimendu feministak, txosnek eta Blusen eta Nesken Batzordeak eraso sexisten aurkako protokoloa sinatu zuten. Hor, erasotzaileak kuadrilletatik bota behar zirela jartzen zuen. Jatorrak kuadrillako sei kidek emakume bati eraso ziotela onartu zuten. Zergatik uste duzue batzordeak ez zuela protokoloa bete?

M.S.O.: Ez zen egun bateko gauza izan: oro har, batzordeak ez du protokoloa betetzen. Are gehiago, blusen eguneroko jarduerek jarrera sexistak elikatzen dituzte. Horren adibide dira kuadrilla askok dauzkaten pankarta sexistak, kantatzen dituzten abestiak, ibilbideetako jarrerak…

Aspaldi hasi zen mugimendu feminista blusen jarrera horiek gogor kritikatzen, jai eredu maskulinoa erakusten dutelakoan.

I.G.: Oro har, Gasteizko jaietako jarrera sexisten erakusle gorena dira blusak. Baina blusa batzuek ez dute jarrera horiekin bat egiten. Horren adibide dira blusa eta neska kuadrilla batzuk eta norbanako moduan batutako blusa eta neska asko ere bai: mugimendu feministaren alde eta eraso sexisten kontra agertu ziren abuztuaren 9ko bueltako ibilbidean, batzordearen ibilbide ofizialari uko eginez.

Zer aurreikusten duzue etorkizunera begira?

M.S.O.: Jai eredu parekide eta aske baten alde lanean jarraituko dugu, gurekin lan egin nahi duten eragileekin elkarlana bultzatuz.

Nigerian kartzela arriskuan, lesbiana izateagatik

Hendaiako atxikitze zentroan dago, eta 26 urte ditu. Kanporatze arriskuan da: herrira itzuliz gero, hamalau urteko zigorra izango luke

Hendaiako atxikitze zentroan da Elita, uztailaren 24an atxilotu zutenetik

Hendaiako atxikitze zentroan da Elita, uztailaren 24an atxilotu zutenetik. SYLVAIN SENCRISTO

Uztailaren 24tik Hendaiako atxikitze zentroan (Lapurdi) da Elita izeneko emakume bat, eta haren egoera salatu du etorkinen eskubideen aldeko Cimade elkarteak. 26 urte ditu, nigeriarra da, eta lesbiana: kanporatua izateko arriskuan da, eta bere jaioterrian hamalau urteko kartzela zigorra jasotzeko arriskua du homosexuala izateagatik. Enugun (Nigeria) bizi zen, beste hiru lagun emakumezkorekin. «Egun batez, auzoak etxera sartu ziren, eta haren bikotekidea, Mary izeneko gazte bat, herriko plazan gasolina eta gurpilekin erre eta hil egin zuten», azaldu du Francisco Sanchez Rodriguez Cimadeko langileak. «Beste bi lagunak gaur egun kartzelan dira, hamalau urteko zigorra betetzen; hori da Elitak arriskatzen duena», ohartarazi du.

Atzo eraman zuten Hendaiako atxikitze zentrotik Tolosara (Okzitania), bideo konferentzia zuelako OPFRA Iheslari eta Apatriden Babeserako Frantziako Erakundearekin; asiloa eskatua du emakumeak, eta erakunde horrek du haren babes eskaera aztertuko. «Bertan bere homosexualitatea frogatu behar izan du, zergatik den arazo bat bere herrian», azaldu du Sanchezek. Bideo konferentzian abokaturik egon den ez daki Cimadeko kideak: «Eskaera egin dugu OPFRA eta suprefeturan, baina erantzunik ez dugunez izan, pentsa dezakegu ezetz». OPFRAk 96 ordu ditu sententzia emateko. Babes eskaera ezeztatzen bada, Elita Nigeriara kanporatua izango da.

AEB Ameriketako Estatu Batuetara joan zen lehendabizi Elita, duela aste batzuk. Lurraldean sartzen ez zioten utzi, eta uztailaren 3an Roissyko (Paris) aireportura bidali zuten. Han, itxarote lekuan sartu zuten, jatorrira itzultzeko bidaia prestatu bitartean. Epe horretan, zortzi aldiz uko egin zion Nigeriara zeraman hegazkinean sartzeari. «AEBetan eta Parisen bere egoeraren berri eman zien estatuko indarrei, baina inork ez zion kasurik egin», esan du Sanchezek. Frantziako Askatasunen epaileak libre utzi zuen orduan, eta zortzi egun eman zizkion estatutik alde egiteko. Muga pasatzen saiatu zen gaztea, baina Frantziako Poliziak Hendaian atxilotu zuen, uztailaren 24an. «Gaur Nigeriara itzultzen bada, badakigu zer izango duen: hamalau urteko kartzela zigorra, irainak, torturak…», zehaztu du Cimadeko langileak.

Homosexualitatea frogatu

2013ra arte, horrelako kasuetan homosexualitatea frogatzea harreman sexualen bitartez egiten zen. Egun, legedia aldatu da, eta, halako eskakizunik ez bada ere, «biziki zaila da homosexualitatea frogatzea», Sanchezek dioenez: «Orduz geroztik, onartua da homosexualitatea pertsonari lotua den kontzientzia edo sentimendu bat dela».

Homosexualitatea frogatu ahal izateko, bi elementutan oinarritzen da OFPRA: «Alde batetik, jatorrizko estatuaren legedia aztertzen du, eta, bestetik, babesa eskatzen duen pertsonak kide den talde sozialaren araberako pertsekuzioak jasan dituela frogatu behar du». 2013an, adibidez, Kamerungo homosexual baten kasua eraman zuen Cimade elkarteak, eta OFPRAk erabaki zuen ez zela elementu nahikorik Genevako hitzarmenaren babespean iheslari estatutua emateko. Elitaren kasuan, badira beste froga batzuk: «Prentsa artikulu bat badugu, non Elitaren izena agertzen den. OFPRArentzat nahikoa izango den? Ikusiko dugu».

«Erantzun negatiboa baldin bada, Europako Giza Eskubideen Auzitegira jotzeko prozedura prest dugu», ohartarazi du Sanchezek. Izatez, epaitegi horretan «neurri kontserbatorio» bat aurkeztua du elkarteak. «Neurri horren bitartez, estatuaren legediaren arabera gabezia juridiko bat egon dela seinalatzen dugu, hau da, Elitaren egoera ez dutela behar bezala kontuan hartu», azaldu du Sanchezek. Europako Giza Eskubideen Auzitegiak erantzun die OFPRAren erabakiaren zain daudela. Sanchezek gogora ekarri du asiloa eskatzeko baldintzak betetzen dituela Elitak: «Europako Batasuneko estatuek Elita babesten ahal dute, bere herrian arriskuan dela kontsideratzen badute, noski».

Armairura

Ana Jakak idatzia

Uda garaian eta batzuetan lehenago (maiatzeko bat aurkitu dut aurten), mota honetako albisteren bat sortzen da: «Oporretara ez joateko 22 herrialde homofoboak», non homosexualen aurkako legeak dituzten estatuak zerrendatzen diren. Homosexualen aurkako, diot, zeren homosexualen eskubideen aurkako legeak estatu espainolean ere egon badaude: lagundutako ugalketaren tratamenduak, kasu, bikote heterosexualei bakarrik ziurtatzen baitizkio osasun sistema publikoak. Homofobia, beraz, ez da soilik 22 herrialde horien kontua, baina horrelako artikuluek arreta jartzen dute gehiegikeria instituzional latzenak izaten diren horietan: heriotza zigorra, kartzela, zigor fisikoak… Non homosexuala bera arrisku larrian dagoen, den bezala izate/adierazte hutsagatik.

Arreta guztiz justifikatua dago, baina esango nuke gutxi direla herrialde horietara joatea erabaki dutenen artean atzera egingo duten homosexualak, horrelako albiste bat irakurri eta gero. Errealitatea nolakoa den aspaldi ezaguna dugu eta badakigu noiz, nola eta zergatik armairuan sartu, bai Afrikan bai hemen. Etxetik hasita, ikastetxean, lagunartean, lanean eta bizitza eremu guztietan trebatuta, bidaia handi bat antolatu orduko, arriskuak neurtzen ikasita gaude, eta besteek inoiz kontuan hartutako baldintzak, jarrerak, egoerak, jendarteak, ezagutzen ditugu, edo ezagutzeko ahaleginak egiten ditugu, beharrezkoa baitzaigu, denbora guztian armairuan egon nahi ez badugu behintzat.

Albiste horiek horregatik dute garrantzia: guztiok, eta ez bakarrik homosexualok, errealitate gordin honetaz konturatzea eta kontzientziatzea, salaketa, azken finean. Nik, behintzat, zentzu hori ikusten diot, oharpen batena baino gehiago, edo, guztiz ere justifikatua egon litekeen boikotaz haratago. Oharra, egotekotan, homofobiaren aurkakoa da, homofobiak hiltzen duela esatea da, eta neurri edo intentsitate gutxiko homofobia babesten duten horien jarreraren ondorioak garbi erakustea ere.

Hori ez bada gakoa, turismo kontsumitzaile hutsak bezala tratatuak bagara, behar bereziak dituzten zorioneko Mendebaldeko turistak, legeak egiten eta dirua mugitzen dituztenek irabaziko dute, zentzu askotan: gure mugimenduak murrizten eta bideratzen, herrialde ezberdinen pertsonen arteko loturak mozten, mundu osoko armairuak indartzen.

Aurreiritziak eranzten

nudismoa

Pertsona askok itaundu izan diote Jesus Iglesiasi zergatik praktikatzen duen nudismoa. Gurago du galderari buelta eman. “Zergatik behar dugu arropa eguzkia hartzeko, paseatzeko edo hondartzan airea hartzeko?”. Iglesias Euskal Naturisten Elkarteko kidea da. Luzaroan antolatu izan ditu era guztietako ekintzak, baina krisi ekonomikoak eragina izan du elkartean ere. “Jendeak oporrekin edo aisialdiarekin lotzen du, askotan, nudismoa, eta, krisiarekin, bazkide kopurua ere jaitsi egin da”.*

Duela hiru urte, martxak antolatzeari eta mobilizatzeari utzi zioten, baina, elkartea “bizirik” mantentzeaz gain, Bilboko Udalarekin lortutako hitzarmenak bere horretan dirau: nudistek ordutegi bat dute Artxandako kiroldegian igerilekua erabiltzeko. Duela bederatzi urte, beste egitasmo bat jarri zuen martxan elkarteak, eta hondartzaz kanpoko beste espazio publiko batzuetara zabaldu gura izan zituzten gune nudistak. Hainbat eremutako kidek hartu zuten parte ekimenean. Tartean, Gorrondoatxako tabernak, ondoko aparkalekuko izozkien postuak, Larrabideko atseden etxeak, Sumendi elkarteko atseden etxeak eta Ehgam Bizkaiko lokalak. Egun, ordea, hondartzetatik kanpo, ez dago horrelako gunerik Bizkaian.

Nudismoa zer den zehaztea ez da erraza. “Nudistak bezainbeste definizio daude nudismoarentzat. Batzuentzat, hondartzan larrugorritan jarri eta eguzkia hartzea edo paseatzea da. Beste batzuentzat, naturarekin bat egin eta elementuekin kontaktuan jartzea”. Hala ere, argi utzi du arropak eranzte hutsa ez dela nudismoa. “Edonor biluz daiteke, baina hori ez da zertan nudismoa izan. Hego Amerikan, dantzari nudistak terminoa erabiltzen dute strip-tease dantzarientzat. Probokazioa dago hor, estetika bat bilatzen du. Hori, nudismoaren kontrakoa da”.

Elkarteak, 1997an sortu zenez geroztik, helburu izan du biluztasunaren inguruan dauden aurreiritzi eta tabuak ezabatzea, bai eta bere onurak nabarmentzea ere. “Nudismoa norbera eta besteak errespetatzea da. Lagungarria eta beharrezkoa da, gainera, pertsonen garapen osorako”.

Horregatik iruditu zaio bidegabekoa Espainiako Auzitegi Gorenaren jarrera, duela bi hilabete emandako epaiak bermatu baitu espazio publikoetan nudismoa debekatzen duen Bartzelonako udal-ordenantza. Kexu agertu da Iglesias. “Epai horrekin, udalek euren irizpide eta neurrira arau dezakete nudismoa”.

Iglesiasen esanetan, arazoa da Auzitegi Gorenak ukatu egiten duela nudismoa ideologia bat dela. “Espainiako Auzitegi Gorenak onartuko balu nudismoa ideologia bat dela, orduan udalek ezingo lukete arautu, Espainiako Konstituzioak ideologia askatasuna bermatu egiten duelako”. Iglesiasek ezin du ulertu Auzitegi Gorenaren ukazio hori. “Begi bistakoa den zerbait ari dira ukatzen, eta, horrela, nudismoaren aurkako zapalketa onartuko dute lege bidez”. Hala ere, Estrasburgok 2014an emandako epai baten arabera, nudismoa adierazpen askatasunaren parte da. Hori da Europako Auzitegiak biluztasunari buruz historian eman duen epai bakarra.

Getxoko debekuak

Iglesias beldur da Auzitegi Gorenak emandako epaiaren atzetik etor daitekeenaz. Izan ere, ez dago urrunera joan beharrik aurrekariak aurkitzeko. 2001ean, Iñaki Zarraoa Getxoko alkateak dekretu berri bat atera zuen, zeinak udalerriko hondartzetan eta landetan nudismoa debekatzen baitzuen. Isunak 25.000 pezetatan (150 euro) ezarri zituen.”Aixerrotako zelaietan ere ezin zitekeen askaria jan bainu jantzi hutsean. Astakeria zen, nudismoa guztiz legezkoa delako”.

Hori gauzatu ahal izateko, 1955. urteko araudi batez baliatu zen Zarraoa, epaileek erabakitzen baitzuten garai hartan zer zen morala eta zer ez, eta horren arabera zigortzen baitzituzten eskandalu publikoari lotutako delituak. “Araudi zahar horren arabera, gizonek gorputz osoko bainujantzia eraman behar zuten, eta emakumeek gorputz osokoa gehi gonatxo bat. Noski, hori albo batera utzi zuen”.

Elkarteak Mertxe Agundez Arartekoarengana jo zuen, eta, behin egoera aztertuta, Agundezek dekretua erretiratzeko eskatu zion Zarraoari. “Epelak esan zituen gure aurka. Arartekoarekin ere ez zegoen ados. Esaten zuen Agundez gure alde zegoela hasiera hasieratik”. Urtebete beranduago, 2002an, dekretua atzera bota eta ordenantza bat aurkeztu zuen Zarraoak, hura udalean eztabaidatu zedin. Ordenantza berriak zehaztu egiten zuen Gorrondoatxa eta Barinatxa hondartzetako zein gunetan baimenduko zen nudismoa. “Oposizio guztiak bozkatu zuen kontra, baita orduko hartan udaleko gobernuan zegoen Eusko Alkartasunak ere, eta proposamena ez zen aurrera atera”. EAJko zinegotziek bakarrik eman zuten aldeko botoa.

Hain zuzen ere, Barinatxako hondartzan antolatu izan du Euskal Naturisten Elkarteak ospetsu egin den Sopelako lasterketa nudista. 1999an sortu zuen lehiaketa Patxi Rosek, eta, ordutik hona, hamar ediziotan hartu du elkarteak lasterketa antolatzeko ardura. Egun, Patxi Ros da arduraduna.

Sopela eta Getxo artean dago Barinatxa. Hondartzaren alde bakoitza udalerri bakoitzari dagokio, eta 752 metroko luzera du. Urre koloreko hondar finez estalia, hainbat kirol jarduera egiten dira han: boleibola, hondartza futbola, parapentea, windsurfa, eskalada… Hala ere, surfa da arrakastatsuena, jende kopuruari dagokionez. Uda garaian, bainuaren denboraldia zabalduta, hondartzainez gain sorosleak ere izaten dira. Komunak eta dutxak daude, eta guztira 1.100 aparkaleku kotxeak bertan lagatzeko.

Getxok badu, gainera, ohitura naturista duen beste hondartza bat: Gorrondoatxa. Galeako muturretik ekialdera jota ailegatu daiteke bertara. Ikuspegi paregabea osatzen duten itsaslabarrez inguratuta, hondar, harri eta belarrezko geruzek estaltzen dute hondartza. Itsaslabarren goitik antzeman dakieke udaro itsasora murgiltzen diren surflari koadrillei. Gorrondoatxa inguruan ere ehunka aparkaleku daude kotxez doazen bisitarientzat, eta sorosle eta hondartzainak izaten dira bainu denboraldian.

Barrika, nudismoaren ikur

Barrika estuki lotuta dago Bizkaiko mugimendu naturistarekin. Uribe Kostako udalerriko hiru hondartzak nudistak dira, eta horietako bat, Muriola, lurraldeko aitzindarietako bat izan zen. Hiruretan txikiena da Muriola, eta Gorlizko badiaren barruan dago kokatua; tradizio naturistarik handiena duena da. “Hemen gertu ibili naizen hondartzen artean, Muriolakoa da tradizio handiena duena. Jende asko joaten da bertara nudismoa praktikatzera”, dio Iglesiasek. Kotxez joateko zailtasun handiagoa du, bertan ez baitago aparkalekurik egokituta.

Barrikako hondartza nagusia, herriaren izen bera duena, 100 metroko altuera duen itsaslabarraren magalean dago, itsaso zabalera begira. Bertara ailegatu ahal izateko, 302 mailako harrizko eskaileratik jaitsi beharra dago, beherantz amildu ahala bihurrituz doana. Harrizko hesi batek alde bitan banatzen du hondartza; lehen hondartza erdia ez da guztiz nudista, baina bai bigarrena. Nahiz eta neguan geruza harritsu batek hondartza estali, udaran hondar asko metatzen da, itsasoaren eraginez. Ez da soroslerik izaten, baina bada kotxeak uzteko lekua.

Barrika eta Sopela artean dago hirugarrena, zirkuluerdi itxurakoa: Meñakotz. Bainujantziekin eta biluzik ibiltzen den jendea egoten da bertan. Meñakotzen ez dago ez dutxarik, ez komunik. Ezta soroslerik ere. Harrizkoa da.

Ea udalerriko itsasbazterrean dago ezkutatuta Lapatz. Harriz betetako hondartza naturista txiki horretara ailegatzeko, bihurgunez betetako bidexkan behera jarraitu beharra dago, Natxitua auzotik itsasora bidean. Hamar kilometro ekialderago, Lekeitiora bidean, beste hondartza naturista bat dago Ispasterren: Ogella hondartza. Korronteen eraginez, urtean zehar asko aldatzen da bere itxura, sarri harriz beteta egon arren hondarrezko guneak ere sortzen direlako. Aise ailegatu daiteke Ogellara kotxez. Ehun bat leku daude kotxeak uzteko. Dutxarik ez izan arren, erabiltzaileek komun bat dute eskura. Bi sorosle egoten dira zainketa beharretan.

Hondartza denboraldi orokorrari dagokionez, ekainaren 1ean hasi zen lanean Bizkaiko Foru Aldundiaren Salbamendu eta Sorospen Zerbitzua. Irailaren 30era arte egingo dute lan.

152 sorosle hondartzetan

Salbamendu eta sorospenerako giza taldea uretako 152 sorosle tituludunek osatuko dute. Egunero, guztira 87 sorosle arituko dira lanean: zazpi La Arenan, bi Areetan, bost Ereagan, lau Arrigunagan, hiru Gorrondoatxan, bost Barinatxan, zazpi Arrieta-Atxabiribilen, bi Muriolan, lau Plentzian, sei Gorlizen, bi Armintzan, zazpi Bakion, bi Aritzatxun, bi Laidatxun, hiru San Antonion, bi Toñan, sei Laidan, lau Lagan, bi Ean, bi Ogellan, hiru Isuntzan, bost Karraspion, eta bi Arrigorrin.

Bestalde, Ingurumen Sailak jakinarazi duenez, eguneratu egin du hondartzei buruzko informazioa denbora errealean eskaintzen duen web orria, bai mahai gaineko bertsioan, bai smartphone-etakoan. Azaldu du erabiltzaileek informazioa errazago aurkitu ahal izango dutela smartphone-etarako webgune berriaren diseinuari esker.

Bortxatu zutela erran zuen gizonezkoak kendu egin du salaketa

Samuel Vuelta Simon prokuradoreak azaldu duenez, onartua izan zen bi gizonen arteko sexu harremana, ez “inposatua”. Lagunei ezkutatzeko asmoz erran zuen mutilak bortxatu zutela.

Sexu erasoak

Baionako bestetako eraso sexitak salatzeko egindako elkaretaratzea, atzo. / Maddi Ane Txoperena Iribarren

Asteazken gauean bortxatu zutela kontatu zion Poliziari 18 urteko mutil batek, eta atzo ezeztatu egin zuen salatutakoa. Samuel Vuelta Simon Baionako prokuradoreak BERRIAri erran dionez, hain zuzen, ustezko erasotzaileak ez zuen behartu felazio bat egitera: bi gizonek adostuta egin zuten.

Lagunei ez zien aitortu nahi izan bertze gizon batekin sexu harremana izan zuela, ordea, eta horregatik kontatu zien bortxatu zutela. Horregatik jarri zuen salaketa, eta ostiralean kendu egin zuen, prokuradoreak azaldu duenez.

Ikerketak aitzina segitzen du, eta, gertakaria gezurra balitz, salaketa faltsua egitea leporatzen ahal diote 18 urteko mutilari.

«Sexualizatuta gaude eremu publiko orotan»

ATZEKOZ AURRERA. NAGORE ITURRIOZ. MEDEAK TALDE TRANSFEMINISTAKO AKTIBISTA

Euskal Herriko lehen postporno jardunaldiak egiten ari dira atzotik Donostian. Sexualitatearen eredu hegemonikoen aurkako borroka politikoa egiteko zimenduak finkatuko dituzte bihar arte, solasean.

NAGORE ITURRIOZ

NAGORE ITURRIOZ

Gora eta behera, hara eta hona ibili da egunotan Medeak talde transfeministako aktibista Nagore Iturrioz (Ordizia, Gipuzkoa, 1979); atseden hartzeko astirik gabe kasik. Buru-belarri ari da Euskal Herriko aurreneko postporno topaketen prestaketan, eta aireportura joan-etorrian igaro du astea: «Pixka bat erotuta». Atzerritik datozen hizlariei harrera egin —maletak galdu dizkiete zenbaitzuei— eta jardunaldiei azkeneko ukituak eman berritan mintzatu da BERRIArekin, gogoeta feministez zipriztindutako solasaldi pausatuan. Medeak-en izenean hitz egin du.

Euskal Herriko lehenbiziko postporno jardunaldiak. Beldurrak, aurreiritziak eta tradizioak apurka-apurka hausten ari diren seinale?

Seinale baino gehiago, nolabait gogoaren isla dira topaketok. Medeak-en aspaldi hasi ginen horrelakoetan lan egiten, eta Euskal Herria sexualizatzen; txantxetan esan ohi dugu euskal gatazka sexualitatearekiko jarrerarekin eduki dugula hemen. Badaude tabu moduan geratu diren gauzak, eta garrantzi handia dutenak politikoki. Agian bada unea, lasaiago gaudela, horri heltzeko? Baliteke. Baina, jendea prest delako ez, burugogor jarri garelako egin dugu.

Lizun eta zikin leloa aukeratu duzue. Euskal herritarrek, ordea, garbi eta lotsatien ospea omen dute…

Iruditzen zaigu badela garaia postpornografiak esan nahi duena jendeari helarazteko; ez da horrenbeste sexual herria iritsi denik. Egia da aurreiritzi franko daudela, eta izuak ere bai: bortizkeriaz hitz egingo bagenu zalantzarik gabe etorriko liratekeenen aurpegietan horixe igarri dugu: «Jo egingo gaituzte?» edota «Txortan egin beharra dago?» galdetu digute. Postpornoaren ikuspegi politikoa Euskal Herrira gerturatzea da jomuga. Jendea ausarta izan behar da, baina, bai, beldurrez dira.

Tabu lehen, plazer gozagarri orain. Zergatik kostatu da ikusaraztea?

Bidea egiten ari da apurka-apurka, baina sistemak —erlijioak, erruak, medioak…— irabazi egin digu nolabait. Postpornoaren bidez joera hori iraultzea eta geure gorputzez jabetzea da asmoa: sexualitatea kudeatzen dugun neurrian, askeago gara.

Zer-nolako inguruak irabazi ditu?

Sexualizatuta gaude eremu publiko orotan. Iruñeko sanferminetan lizunkeriak eta ukituak pairatzen dituzten andreen kasuak, adibidez, normaltzat dauzkagu. Kalean egoera sexual batean agertzeak, ostera, lotsa ematen digu. Kontraesana da.

Porno tradizionala iraultzen duen mugimendutzat duzue postpornoa. Politikoki zer eragin dauka?

Estatuak sortu dituen andre kikildu horietatik aldentzen gaitu, besteak beste. Txortan egitea oso garrantzitsua da, osasunarentzat eta buruarentzat. Guk, alabaina, testuinguru jakin batean txertatzen dugu postpornoa, aldarrikapen politiko batekin. Alde batetik, pornografia izan da urteetan sexualitatearen pedagogia bakarra. Sexu esplizitua ikusteko aukera bakanena izan da, eta gehiengoak hortik ikasi du: gorputz normatiboak, pertsona zurien arteko harreman heterosexualak…

Eta horrek bazterketa dakar…

Erabatekoa. Sexualitatearen eredurik ez dutelakoan, asko eta asko geratzen dira bazterrean. Noizbait kudeatzen da dibertsitate funtzionala dutenen sexualitatea? Ikusezina eta estigmatizatua da. Gainera, sexualitatea ulertzeko modua estatuaren heteroarauaren menpekoa da.

Postporno propioa edukiko luke balizko euskal estatu feministak?

Sexu eredu ireki bat, behintzat, bai. Do it your self (Egin ezazu zuk zeuk) filosofiarekin bat dator postpornoa; hori du premisa. Estatuak ez du disidentziatik ezer sortuko; geuk sortu behar ditugu eredu errealak. Eta nahi dugun pornoa existitzen ez bada, beste bat egin beharko dugu denok irudika gaitzan. Feminismoaren ikuspegi anitz eta bateratzailea aintzat hartuta, betiere.

Eta posible al da euskaraz egitea?

Guztia da posible; baita Euskal Herrian ere. Gehiegi sinistu dugu sexualitaterik ez dugula, eta politikoki oso zorrotzak izan gara. Argi eta garbi eduki dugu egin beharrekoa, baina desioa, plazera eta gorputzarekin loturiko kontuak ahaztu zaizkigu. Horrek ez du esan nahi euskaraz egin ahal ez denik. Horretan gabiltza; egin daitekeela soilik ez, egin behar dela sinesten dugu. Edozein iraultza egiteko, bizipoza behar da, eta, hortaz, postpornoak ere euskararen biziberritzean lagun dezake.

Bizikleten piezekin egindako jostailu sexualak, sokak eta pintzak. Lantegi bateko tresnak dirudite…

Normalean bizitzen ez dugun emozio aldaketa bat sortzen du postpornoak gorputzean, baina sarri ez du minik eragiten; sexualitateaz gozatzeko erremintak erabiltzen jakitean datza. Beldurra ezjakintasunetik dator; tabuak tabu, korapiloekin eta immobilizatuz goza daiteke.

Azken egunean ere festa bat egingo duzue. Lantegietan trebatutakoa praktikan jartzeko asmorik?

Baliabideak jarriko ditugu, baina ez dugu inor derrigortuko txortan egitera, ez eta biluztera ere. Feminismoak ez du ezertara behartzen.

Eraso homofoboari erantzuna

Gazte batek jasandako eraso homofoboa salatu zuten atzo Gasteizko Andre Maria Zuriaren Plazan, Transbollomari Plataformak deiturik. Beren gorputzak, sexualitatea eta bizitzak «transfobiaz, lesbofobiaz eta homofobiaz aske» ikusi nahi dituztela aldarrikatu zuten. Ostegunean gertatu zen erasoa, hilaren 16an, Gasteizko Txagorritxu auzoan: gazte batek salatu zuen mutil batekin musukatu ostean bi gizonek mehatxu egin ziotela. Egun bat lehenago, beste eraso lesbofobo bat salatu zuen txosnen batzordeak Barakaldon (Bizkaia): bi emakumek irainak eta isekak pairatu zituzten festa giroan. Etzi, beste mobilizazio bat egingo dute Gasteizko autobus geltoki berrian, 19:00etan, Etxegorri auzo elkarteak deituta.

‘Mariposa’-k irabazi du Sebastiane Latino saria

ZINEMA. Marco Berger zinemagile argentinarrarenMariposa filmak Sebastiane Latino saria jasoko du, eta Donostiako Zinemaldiaren aurtengo ekitaldiko Zabaltegi sailean emango dute. Sariak lesbianen, gayen, transexualen eta bisexualen aldarrien eta balioen defentsa ondoen jasotzen duen Latinoamerikako film luze bat aintzatesten du, iragan urtean estreinatuen artean.

Marco Bergerren Mariposa filmeko irudi bat. BERRIA

Marco Bergerren Mariposa filmeko irudi bat. BERRIA

Bi neskek jasotako eraso sexista salatu dute Barakaldon

Txosna Batzordeak elkartasuna adierazi dio bikoteari.

Barakaldoko Txosna Batzordeak salatu duenez, asteazken gauean bikoteak irainak jasan behar izan zituen. Erasoa salatzeko, txosnak 30 minutuz ixtea erabaki zuen batzordeak.

Sexu erasorik gabeko jaien alde egin du batzordeak.