Nafarroako Parlamentuak babesa eman dio Chrysallisen kanpainari

Transexualen eskubideak babestu eta aitortu ditu adierazpen instituzional batean, batik bat, adingabe transexualenak.

zentsuratu-duten-irudia-chrysalliseh

Chrysallis elkartearen kartela. / Chrysallis elkartea (@ChrysallisEH)

Geroa Bai, EH Bildu, Ahal Dugu eta Ezkerrak aurkeztutako adierazpen instituzionala aho batez onartu du Nafarroako Parlamentuak transexualen eskubideen alde. Hiru puntu zituen eskaerak. Lehenengoan, batik bat, adingabe transexualen eskubideak babestu dituzte, eta bigarrengoan babesa adierazi diote Chrysallis elkarteak haur transexualen errealitatea ezagutarazteko egin duen kanpainari. Azken puntuan konpromisoa adierazi du parlamentuak sexu eta genero aniztasuna errespetatua izan dadin. Bigarren puntuan PP abstenitu egin da.

Chrysallisek hainbat kartel jarri ditu azken egunetan Hego Euskal Herriko hiriburuetan, Badira zakila duten neskak eta bulba duten mutilak leloarekin. Gaur amaitu da kanpaina, hain zuzen.

Euskal jatorria duen pertsona anonimo batek emandako dirua baliatu du Chrysallisek horretarako. Kanpainak oihartzun handia izan du bai kalean baita sare sozialetan ere. Joan den astean hainbat eraso izan ziren kartel horien kontra Iruñean eta Gasteizen. Hasiera batean, Facebookek ere zentsuratu egin zuen kartela. Gero, ordea, gaztelerazko bertsioa baimendu zuen, baina ez euskarazkoa.

Gaztelerazko kartela bai, baina euskarazkoa ez dio baimendu orain Facebookek Chrysallisi

Bulba duen mutil bat eta zakila duen neska bat ageri diren irudia duen gaztelerazko kartela kenarazi ziotenik 48 ordu pasatu direnean, hura berriz erabiltzeko baimena eman dio sare sozialak haur transexualen elkarteari. Eta, handik gutxira, euskarazko kartela kenarazi dio.

zentsuratu-duten-irudia-chrysalliseh

Zentsuratu zieten irudia. / @ChrysallisEH

Chrysallis elkartea pozik dago aste honetan abiatu duten kanpaina izaten ari den emaitzarekin. Horregatik, eskerrak eman dizkie zentsuraren aurka elkartasuna agertu dieten guztiei, uste baitute haiei esker berreskuratu dutela kartela erabiltzeko baimena. Facebookek “akatsa” izan dela-eta berriz erabiltzeko baimena eman die. Baina, hori egin eta denbora gutxira, euskarazko kartela zentsuratu die.

Zentsurak zentsura, elkarteak eman dituen datuen arabera Facebooken 120.000 erabiltzailerengana iritsi zen kartela, eta Twitterren gehien aipatutako hamarren artean egon da Hego Euskal Herrian.

Kanpainak haur transexualen egoera ikusaraztea du helburu, ikusmenak ulermena ekarriko duelakoan, hala, adingabe horiei bizi osorako iraun dezaketen traumak eragozteko. Badira zakila duten neskak eta bulba duten mutilak leloarekin abiatu du kanpaina Chrysallis Euskal Herria elkarteak, haur transexualen errealitatea ezagutarazteko asmoz. Besteak beste, afixak jarri dituzte Bilbo, Donostia, Gasteiz eta Iruñeko autobus markesetan, eta han egongo dira hilaren 16ra arte.

Diru laguntza anonimoa

Halako kanpaina batek kostu ekonomiko handia du, eta Chrysallis elkarteak 28.000 euroko laguntza jaso du. New Yorken bizi den euskal jatorriko bat da laguntza eman diena, baina ez dute besterik esan eman duenari buruz. Izan ere, dirua ematearen baldintza zen bere nortasuna ezkutuan mantentzea.

Haurtzaroan identitatea ukatu zitzaien heldu transexualen %41 saiatu da bere buruaz beste egiten

Haur transexualen errealitatea ikusgarri egiteko kanpaina jarri du abian Chrysallis Euskal Herria taldeak. Facebook sare sozialak zentsuratu egin du elkarteak erabilitako irudia.

zentsuratu-duten-irudia-chrysalliseh

Chrysallis-en iritziz, pertsona transexualen bizi-kalitatea eta zoriontasuna gizartearen onarpenaren menpe dago. Izan ere, identitatea ukatu zaienen suizidio saiakera-tasa %41ekoa dela azaldu du elkarteak; aldiz, onarpena jaso duten pertsona transexualen bizi eta zoriontasun kalitate adierazleak gainontzeko biztanleriarenaren antzekoak dira.

Gizartearen onarpenak duen garrantziaz jabetuta, haur transexualen errealitatea ezagutarazteko kanpaina jarri du abian elkarteak, Badira zakila duten neskak eta bulba duten mutilak lelopean. Horretarako, kartelak jarri dituzte EAEko eta Nafarroako hiriburuetako metro eta autobus geltokietan. Bestalde, elkarteak salatu du Facebook sare sozialak zentsuratu egin duela kanpainan erabili duten irudia. Aldi berean argazki hori ahalik eta gehien zabaltzeko eskatu du, transexualitatea ikusgarri egitearen garrantzia azpimarratuz.

Haurra bere burua izendatzeko gai denean ezagutu daiteke bere identitatea, eta ikerketen arabera, hori bi urte inguru dituenean gertatzen da. Jaiotzean genitalen arabera esleitu zaion sexua ez badator bat pertsona horrek sentitzen duenarekin, transexualitate egoera dagoela esaten da.

Egoera horretan dagoen mutil edo neska batek behar duena bere ingurukoen onarpen eta maitasuna dela azaldu du Chrysallis-ek, eta horretarako hezkuntza zein osasun arloko langile eta gizarte osoaren laguntza beharrezkoa dela gaineratu du.

Haur transexualen errealitatea ezagutzera emanez

Chrysallis Euskal Herria elkarteak abian jarri du bere kanpaina berria

campana-de-chrysallis-euskal-herria-en-una-parada-de-metro-bilbao

Campaña de Chrysallis Euskal Herria en una parada de Metro Bilbao. / E.C.

Chrysallis Euskal Herria elkarteak kanpaina berri bat jarri du martxan haur transexualen errealitatea ezagutarazteko asmoz, gizartearen onarpenak daukan garrantziaz jabetuta, eta asteartetik, urtarrilaren 10etik, «Badira zakila duten neskak eta bulba duten mutilak» esaldia duten kartelak izango dira ikusgai Bilbo, Donostia, Gasteiz eta Iruñeko autobus eta metro geltokietan.

Chrysallis EH elkarteak jakinarazi duenez, azken ikerketen arabera, haurtzaroan identitatea ukatu zitzaien heldu transexualen suizidioen saiakera tasa populazio osoaren batez bestekoa baino «askoz ere altuagoa» da, eta haien identitatea onartzen eta laguntzen denean, berriz, pertsona horien bizi eta zoriontasun kalitate adierazleak gainontzeko populazioaren antzekoak dira.

Horrela, gizartearen onarpenak daukan garrantziaz jabetuta, Chrysallis Euskal Herria elkarteak kanpaina berria jarri du abian haur transexualen errealitatea ezagutarazteko asmoz. «Izan ere, gizartearen ulermen horren menpe dago euren bizitza kalitatea eta zoriontasuna», gaineratu du.

 Transexualitatea pertsona baten sexua (sentitutako sexua) jaiotzean genitalen arabera esleitu zitzaionarekin bat ez datorrenean ematen den egoera da, eta «aniztasunaren adierazpen bat gehiago da». Elkartearen arabera, neska edo mutil baten identitatea bi urte inguruan bere burua izendatzeko gai denean baino ezin da benetan ezagutu, orduan hasten baita identifikatuta sentitzen den sexua adierazten, bere benetako sexua, hau da, «mutila naiz» edo «neska naiz».

«Egoera honetan dagoen mutil edo neska batek behar duena, beste guztiek bezala, bere ingurukoek entzuteko eta den bezala onartzeko eta maitatzeko gai izatea baino ez da, bere bizitza prozesuan bere ondoan egotea. Eta abentura honetan, hezkuntza zein osasun arloko langileen eta gizarte osoaren laguntza beharko dugu», azaldu du.

Chrysallis Euskal Herria 2015eko martxoan sortu zen Nafarroa, Gipuzkoa, Bizkaia eta Arabako zortzi familiaren artean eta egun 40 baino gehiago dira. Zeregin nagusia adingabe transexualen familiei arreta, aholkularitza eta formakuntza ematea da, baita elkarri laguntzeko sare bat osatzea ere. Horrez gain, haien eskubideen alde egiten du lan arlo guztietan (hezkuntzan, osasunean, gizartean, kulturan, kirolean, juridikoan, komunikabideetan) eta errealitate hori ikusgai egiten saiatzen da.

Chrysallis Euskal Herriak haurren transexualitatearen gaineko kontzientziazio-kanpaina jarri du martxan

“Munduak ez gaitu aldatuko; guk aldatuko dugu mundua”

niño con tutu

Kalean jolasean ari zirela, ezezagun bat joan zitzaien Jen Anderson eta haren semeari. Semeak gona janztea “oker” zegoela esan zien, eta argazkiak egin zizkien. Amak mezu bat idatzi zuen sarean, eta birala egin da. Mezua, euskarara itzulita, albiste barruan.

Orain egun gutxi, kalean jolasean ari ziren Jen Anderson eta haren semea. Kolore biziko gona bat zeraman jantzita mutilak, beste askotan bezala. Gizon bat hurbildu, argazkiak egin, eta mutilek gonak janztea “oker” zegoela esan zien. Andersonek gertatutakoa salatzeko mezu bat idatzi zuen sare sozialetan, eta birala egin da mezua. 62.000 aldiz partekatu dute, eta dozenaka hedabidetan argitaratu.

tweet niño con tutu

Mezua, osorik, euskarara itzulita:

“Kamioiekin jolas egitea gustatzen zaio hiru urte eta erdiko nire semeari. Puzzleak egitea. Aranak jatea. Eta gustatzen zaio kolore biziko tutuak janztea. Galdetuz gero, esango luke gonak janzteak polit eta ausart sentiarazten duela. Galdetuz gero, esango luke ez dela araurik mutilek eta neskek jantzi dezaketenaren inguruan.

Elizara joan da nire semea tutua jantzita. Dendara joan da tutua jantzita. Trenean ibili da tutua jantzita, eta jolastu da tutua jantzita. Gure inguruan arazorik ez du sortzen horrek. Egin izan dizkigute galderak asmo onez, eta erantzun izan ditugu. Ederra da. Ederra ZEN, atzo arte.

Atzo, parkean ginela, ezezagun bat etorri zitzaigun. Galdetu zigun semeak zergatik zeraman gona jantzita. Ez genuen gizona ezagutzen, baina denbora zeraman guri begira.

“Jakin-minez galdetu dut”, esan zigun gizonak. “Zergatik eman diozu semeari horretarako baimena?”.

Ez zuen jakin-minez galdetu. Ez zuen erantzunik nahi. Semea —nire baimenarekin— egiten ari zena oker zegoela gogorarazi nahi zigun.

“Amak ez lizuke horretarako baimenik eman beharko”. Semeari hitz egin zion: “Mutila zara. Ama txarra da zure amatxo. Haurren aurkako abusua da hori”.

Argazkiak egin zizkigun, halakorik ez egiteko esan banion ere. Mehatxu egin zidan: “Orain jende guztiak jakingo du. Ikusiko duzu”.

Poliziari deitu nion. Etorri, deklarazioa hartu, eta semearen gona goraipatu zuten. Semea beldurrez dago oraindik: “Gaur ere etorriko al da gizon gaiztoa? Esango al ditu hitz itsusiak nire gonari buruz? Argazki gehiago egingo al dizkit?”.

Ezin diot ezer ziurrik esan. Baina bada esan dezakedan zerbait: ez naute izutuko. Ez naute ahulduko. Ezezagun amorratuek ez dute esango nire semeak zer jantzi dezakeen.

Maite dudala jakin dezan nago ni hemen.

Jende guztiak agian ez du maiteko, baina nik bai. Kalean oihu egingo dut semea maite dudala jakin dezaten.

Oihu egingo dut, kalean lasai ibiltzeko eskubidea duela defendatzeko, berak nahi duena jantzita.

Eta erakutsiko diot semeari zein den pertsona moduan duen balioa. Eta babestuko ditut haren erabakiak. Bost axola besteek zer dioten, bost axola nor saiatzen den hura gelditzen, eta zenbat alditan.

Gure familiak lelo bat du:

Elkar maite dugu. Atseginak gara. Burugogorrak gara. Ederrak gara, eta ausartak.

Badakigu nor garen. Ezezagun amorratuek ez dute deus aldatuko. Munduak ez gaitu aldatuko; guk aldatuko dugu mundua”.

Chrysallis elkarteak transexualitatea lantzeko material didaktikoa prestatu du

Haur transexualen gurasoek osatzen dute Chrysallis elkartea. Ikastetxeetan transexualitatea lantzeko proposamena da euren ekimenaren funtsa.

Transexualitatea lantzeko lehen material didaktikoa argitaratu du Chrysallis elkarteak. Haur transexualen gurasoek osatzen dute elkartea eta ikastetxeetan gaia lantzeko proposamena da euren ekimenaren xedea. Zakila duen neska, edo alua duen mutila. Baieztapen horiek lantzeko aukera mahai gainean jartzea da euren nahia, transexualitatea eskolan lantzeko modua.

Sei fitxa dira guztira. Haurrei hausnarketa egiteko baliatu nahi dituzte. Aingeru Mayor sexologo eta Mattin Martiarena ilustratzaileak diseinatu eta prestatu ditu material didaktikorako fitxa horiek.

Albiste hau Euskalerria Irratian argitaratu da eta CC-by-sa lizentziari esker ekarri dugu ARGIAra

«Nafarroan, familia tradizionalari begira diseinatu izan dira genero politikak»

MERTXE LERANOZ. NAFARROAKO BERDINTASUNERAKO INSTITUTUKO ZUZENDARI KUDEATZAILEA

UPNren agintaldian galdutako autonomia berreskuratzeko bidean da Berdintasun Institutua. ‘Familia’ azpisailetik aterata, gizarte eragileekiko harremanetan sakondu nahi dute orain.

MERTXE LERANOZ. NAFARROAKO BERDINTASUNERAKO INSTITUTUKO ZUZENDARI KUDEATZAILEA

MERTXE LERANOZ

Genero ikuspegia administrazioaren esparru guztietara zabaltzea, mugimendu feministarekiko harremanak sendotzea eta legeak berdintasun irizpideen arabera moldatzea. «Hori ere aldaketa da», esan zuen Mertxe Leranozek (Iruñea, 1966), Nafarroako Gobernuak berdintasunaren alorrean dituen lan ildoak aurkeztu zituen egunean. Gauza asko egiteke daudela aitortzen duen arren, norabide onean doazela uste du Berdintasunerako Institutuko zuzendariak.

Genero kontuetan, Nafarroako Gobernuaren lehentasunetako bat berdintasun lege berria ontzea izanen dela esan izan duzu. Zergatik da hain garrantzitsua?

Orain indarrean dagoen Berdintasun Legea zaharkitua dagoelako erabat. 2002. urtekoa da, eta, ordutik, aldaketa sakonak gertatu dira araudien esparruan, baina baita gizarte barruan ere: sexu jazarpen mota berriak ezagutzen ditugu orain, generoari lotutako kontzeptu berriak… Legea berritu behar da, garaietara egokitzeko. Hori egin aurretik, ordea, beharrezkoa izanen da gaur egungo egoeraren ikerketa bat garatzea, diagnostiko bat, eta horren gainean eraikiko dugu legearen egitura.

Berdintasunerako Institutuak eginen du lan hori?

Bai, baina gustatuko litzaiguke prozesua ahalik eta zabalena eta irekiena izatea: atea zabalik utzi nahi dugu, erakundeek, eragile sozialek eta bestelako elkarteek parte hartzeko aukera izan dezaten. Hori guztia, jakina, ezin dugu egun batetik bestera egin. Irailean hasiko gara, baina luze gabeko helburua da. Segur aski, 2016az gainera, 2017. urtea ere behar izanen dugu lana behar bezala bukatzeko. Ongi egin behar ditugu gauzak.

Diagnostikoa gizarteari, baina baita etxe barruan ere?

Bai, noski. Hori da gure lan ildoetako bat. Finean, gizartearen esparru guztiak ukitzen ditu generoak, eta administrazioaren sail guztietan eduki beharko luke isla: Hezkuntzan, Ekonomian, aurrekontuetan… Dena den, aitortu beharra daukat gobernu berria sartu baino lehenagotik ere abian zirela zenbait lan ildo, administrazio barruan genero ikuspegia txertatzeko. Esate baterako, genero berdintasunerako unitateak sortu ziren departamentu guztietan. Ongi egindako lan hori oinarritzat hartu eta indartu eginen dugu guk, unitate horiei egitura sendoagoa emanez, benetako transbertsaltasuna bermatze aldera.

Eragileen parte hartzea aipatu duzu, baina aurreko gobernuak hartu-eman eskasa izan zuen mugimendu feministarekin. Apurtutako zubiak berreraiki nahi dituzue?

Ehundura soziala sendotzea eta parte hartzea sustatzea da gure helburuetako bat, arlo horretan atzerapauso nabarmenak izan direlako. Azken legealdian, bereziki, galera handiak izan ziren. Galdutako harreman horiek guztiak berreskuratu behar ditugu, funtsezkotzat jotzen baitugu emakumeen elkarteekiko loturak indartzea. Besteak beste, 2012az geroztik eman gabeko diru laguntzak berrezarri ditugu: emakumeen elkarteentzako deialdia, Nafarroako Unibertsitate Publikoan generoari buruzko mintegiak antolatzeko diru partida, IPES elkarteari dagokiona… Horiez gainera, deialdi berria sortu dugu, LGTB kolektiboa laguntzeko. Eta laguntza ekonomikoez gainera, galdutako komunikazio bideak berregiten ari gara emakumeen elkarteekin.

Nekeza al da UPNk eraitsitakoa berriz altxatzea?

Edozein prozesu geldiarazten baduzu, gero lanak izanen dituzu berriz martxan jartzeko. Zergatik? Bada, ez diozulako gaiari helduko utzi zenuen toki beretik, atzerago joan behar duzu. Eta horixe gertatu da emakumeen aldeko mugimendu sozialarekin: izugarrizko egoera prekarioan egon dira azken urteetan, eta kostatuko zaigu kolaborazio giroa erabat berreskuratzea. Guk garrantzi handia eman diogu horri, eta aurrekontuak dira horren froga nagusia, genero berdintasuna sustatzeko ekintzetara bideratutako dirua %48 handitu delako. Hori esanda, hain zen apala abiapuntua, ezen edozein hobekuntza txikik sekulako aurreraurratsa baitirudi. Horregatik nabarmendu nahi dut asko dugula oraindik hobetzeko. Lehen harria jarri besterik ez dugu egin.

Martxoaren 8an, adierazpen instituzionala onartu zuen legebiltzarrak, baina «mugimendu feministarekiko elkartasuna» aipatzen zuen puntuaren kontra bozkatu zuen PPk. Zer iritzi duzu horri buruz?

Berdintasunaz hitz egitean, erraza da kontsentsua lortzea oinarri-oinarrizkoak diren kontuetan. Genero indarkerian, adibidez. Mundu guztia dago horren kontra, nola ez, eta, kontsentsu zabal horri esker, genero indarkeriaren kontrako legea aho batez onartu zuten parlamentuan. Baina zer gertatzen da oinarri-oinarrizkoa alde batera utzita, erroetara jo nahi dugunean? Bada, hortxe azaleratuko direla desadostasunak. Batzuek ez dute onartu nahi mugimendu feministak hamarkadak daramatzala berdintasuna aldarrikatzen, eta lan duin hori ezinbestekoa izan dela emakumeen eskubideen aldeko borrokan. Eta ez dute halakorik onartu nahi, uste dutelako orain arteko ereduari eta politikei aurpegia garbitzea nahikoa dela arazoa konpontzeko.

Beste eredu bat proposatzen duzue zuek.

Hori da. Indarkeriarena, adibidez, ez da ausaz gertatzen den gauza bat. Arrazoi zehatz batzuk daude erasoen atzean, matxismoa bermatzen duen egitura patriarkal oso bat. Eta, beraz, horri aurre egin nahi badiogu, sakoneko neurriak aplikatu beharko ditugu, berdintasun erreala bermatze aldera.

UPNk eta PPk «familiaren barruko balioen heziketa» aipatzen zuten euren adierazpenean, genero indarkeriari aurre egiteko bide bakar gisa…

Bai, eta oso esanguratsua da, berdintasunari buruzko ikuspegi zehatz bat islatzen duelako. Hemen, familia tradizionalari begira diseinatu izan dira genero politikak, eta Nafarroako Berdintasunerako Institutua bera da horren adibiderik garbiena. Aurreko legealdietan, Nafarroako Familia eta Berdintasun Institutua zen, eta Gizarte Eskubideen Departamentuko zerbitzu bat besterik ez zen, Familia izeneko sailaren barruan. Aurten, berriz, lehen lerroan jarri dugu institutua, eta garai batean zeukan izaera autonomoa itzuli diogu.

Institutuaz gain, zeintzuk dira gobernu berriaren lorpenak genero berdintasunaren alorrean?

Abortatzeko eskubidea bermatzea, adibidez, oso garrantzitsua izan da; baita Emakumeak Artatzeko zentroetan sakoneko aldaketak eragitea ere [Sexu eta Ugalketa Osasuneko zentroak dira orain]. Baina lorpenik garrantzitsuena, niretzat, parte hartzea sustatzea izan da. Herritarrak dira gobernuaren politiketan eragina izan beharko luketenak, eta ikuspuntu hori berreskuratu dugu. Hemendik aurrera, mekanismoak ezarri behar ditugu, herritarren parte hartze hori modu eraginkorrean gauzatu dadin.

Emakume eta gizonen arteko berdintasunaren bidean, administrazioen rola genero indarkeriaren kontrako kanpainetara mugatu dela uste al duzu?

Hein handi batean, bai. Emakumeen kontrako indarkeria errealitaterik lazgarriena eta ikusgarriena da, baina ez dugu ahaztu behar arazo orokorrago baten parte dela. Izozmendiaren tontorra. Egiturazko desberdintasunean eta diskriminazioan topatuko ditugu genero indarkeriaren erroak; beraz, arreta ondorioetan bakarrik jartzen badugu, nekez konponduko dugu arazoa. Transbertsaltasuna, parte hartzea, prebentzioa, heziketa, informazioa… Horiek dira gure lan ildo nagusiak, eta indarkeria matxistaren kontrako borroka ere hor kokatzen dugu, noski.

Indarkeria matxistaren banalizazio horretan, erantzukizun handia dute hedabideek ere…

Bai. Lehenik eta behin, istripu soilak balira bezala azaltzen dituzte erailketak, hiltzailea edo krimenaren izaera matxista aipatu gabe: «Emakume bat hil da, leihotik behera erorita». Bestalde, emakumeen kontrako indarkeria mota asko existitzen diren arren, bakarra islatzen dute hedabideek. Elkarrizketak egiten dizkidatenean, adibidez, molde berekoak izan ohi dira galdera guztiak: biktimak, salaketa kopurua, estatistikak… Hori guztia aipatu behar da, jakina, errealitate onargaitza eta mingarria delako, baina harago joan beharko genukeela uste dut, eta berdintasunaren auzia agenda politikoaren erdigunean jarri.

Ez dirudi lan makala…

Izugarri zaila da, eta kostako zaigu joera eta inertzia zaharrak alboratzea, gizarte patriarkal batean bizi garelako. Baina gatazkaren benetako neurria ezagutzeko garaia da. Pernandoren egia botako dut orain: emakumeak gara herritarren erdiak, edo erdiak baino gehixeago. Beraz, diskriminazioa pairatzen dute herritarren erdiek! Zer gertatuko litzateke, bazterketa maila hori beste esparru edo kolektibo batera eramanez gero? Bada, hori barneratzen dugun unean hasiko gara auziaren benetako larritasuna ulertzen.

Bide onean al goaz?

Baietz esanen nuke… Argi dago ez gaudela orain dela hogei urteko egoera berean. Aurrerapausoak eman ditugu hainbat alorretan, eta agerikoa da. Baina aurrera urrats bakoitzaren ondotik, pribilegioak galdu nahi ez dituztenen erreakzio bortitza dator. Hortxe ditugu, esate baterako, sare sozialetan egunero ikus ditzakegun jarrera matxistak, eta abar. Izan ere, berdintasuna orokortzeak zenbait jarrera erradikalizatzea dakar. Hori azpimarratu zuen Nazio Batuen Erakundeak bere azken txostenean: emakumeak, oro har, egoera hobean bizi garela gaur egun, baina zenbait arlotan, ezberdintasunak areagotu egin direla.

Adibidez?

Bada, urrunera joan gabe: Nafarroan, enpleguan, estatistikek diote emakumeen egoera ona dela beste zenbait erkidegorekin alderatuta; baina era berean, gizonen eta emakumeen soldaten arteko arrakala handitu egin da.

Homosexuala izateagatik, kale gorrian

21 urteko gazte bat etxetik bota du aitak Gasteizen. Gizarte zerbitzuetan laguntza eskatu arren, ez diote irtenbiderik eman.

LGTBI komunitatea babesteko protokoloa ezartzeko eskatu diote Gasteizko Udalari

LGTBI komunitatea babesteko protokoloa ezartzeko eskatu diote Gasteizko Udalari. / Argazki Press

Hainbat elkartek eman dute gaztearen egoeraren berri. Azaldu dutenez, gizarte langile ugarirekin izan da gaztea aitak etxetik egotzi eta gero, baina oraingoz ez diote aterabiderik eskaini. Udalak azaldu du gizarte zerbitzuak lanean ari direla irtenbide baten bila.

Eskubide Sozialen Gasteizko Plataformak, Arabako Emakumeen Batzordeak, Bilgune Feministak, Mugarik Gabek eta 7menos20 eta Kitzikan elkarteek udalari eskatu diote martxan jar dezala gay, lesbiana eta transexualen eskubideen alde azaroan iragarritako protokoloa.

4 urteko transexual bati izena aldatzea baimendu diote, Gipuzkoan

Aurrerantzean Lucia izena izango du. Gipuzkoako lehendabiziko kasua da eta Euskal Autonomia Erkidegoko bigarrena.

Tolosako lehen auzialdiko eta instrukzioko 3. zenbakiko epaitegiak izena aldatzea baimendu dio Gipuzkoako lau urteko transexual bati. Hala, aurrerantzean Lucia izena izango du. Gipuzkoako lehendabiziko kasua da eta Euskal Autonomia Erkidegoko bigarrena, hain zuzen ere, Gasteizko epaitegi batek beste eskari bat onartu zuen 2013an.

Chyrsarlis Euskal Herria haur transexualen guraso elkarteak ohar bidez jakinarazi duenez, Tolosako epaitegiak izena aldatzea baimendu dio lau urteko haur bati, 2013an adin txikiko arabar bati izena aldatzea baimendu zion Arabako epaitegi baten ildoa jarraituz.

“Luciaren gurasoek gizon izena jarri zioten haren sexu organoei erreparatuta, baina hitz egiten hasi zen momentutik garbi utzi zuen emakumea dela”, azaldu du.

Iturri horiek gaineratu dutenez, 2015eko urriaren 28az geroztik Lucia izena ageri da haren dokumentazioan.

Elkartearen esanetan, “auzitegiek adin txikiko 30 transexual ingururi izena aldatzeko baimena eman diote estatu espainiarrean, baina ez dago irizpide bateraturik eta erabakia epaile bakoitzaren esku gelditzen da”.

ikusi berria